Geçmişte unutulan, geleceğin tedavisi

1904 yılında bir kadın, aynı anda 2 hayati tehlike ile yüz yüze kalmıştı. Kendisinde; iri bir "Rahim ağzı kanseri" vardı ve kuduz bir köpek tarafından ısırılmıştı. Yapılan "kuduz aşılarının" ardından, anormal irilikteki tümör kaybolmuştu.

"İl tumore non esisteva piu". Bu kadın, 1912'ye kadar, kansersiz bir hayat sürdürdü.

Bu olayı takiben, baska İtalyan doktorları da, rahim ağzı kanserli hastalarına, bu kuduz aşılarını uygulamaya başladılar. Bazı hastalarda tümörlerde bariz küçülmeler oldu ise de, sonra hepsinde nuks oldu ve kaybedildiler. Her ne kadar, sonuçta hastalar öldüler ise de, virüslerin kanser hücrelerini öldürebildiği anlaşılmış oldu. O zamanki virüs bilgilerinin yeterli olmaması ve arkasından, kanser ilaçlarının (kemoterapi) bulunması ile doktorlar, mikrop yerine zehiri tercih ettiler.

Bugun ise, hikaye çok farklı. Eldeki imkanlarla araştırmacılar virüslerin genlerini değiştirebiliyor ve onları daha etkili hale getirebiliyorlar.

"Oncolytic Virus Therapy" 2005 yılında, baş ve boyun kanserlerine karşı Çin'de onay almıştır. Yakında FDA'nın da birkaç seneye kadar bazı virüslere onay vermesi beklenmektedir.

American Society of Clinical Oncology'nin Haziran 2013'teki senelik toplantısında, ilerlemiş metastatik melanomlu hastaların %11'inin, viroterapi sonucunda kanserden tamamen arındıkları gösterilmiştir. T-VEC diye adlandırılan bu tedavide; Herpes Simplex'in (uçuk virüsü) genetiği değiştirilmiş tipi kullanılmıştı. Bu tedavinin yan etkileri, kemoterapilerden çok farklı olarak sadece basit griplerdeki gibi; halsizlik, titreme ve ateş olmuştur.
İlacı imal eden Amgen firmasinin Kasım 2013 ile 2014 ilkbaharina kadar olan süre içinde T-VEC tedavisi görenlerin GM-CSF tedavisi görenlere oranla 4 ay daha fazla yaşadıklarını yayınlanmıştır. Nadiren 2009'da T-VEC tedavisi olup, hala yaşayan melanomlu hastalar vardır.

Onkolitik virüslerin tümörleri yok etme mekanizması:

Kemoterapotik ilaçlar tümor hücrelerinin sadece bir noktasına etki ettiklerinden, zamanla ilaca dirençli tümör hücreleri oluşabilmektedir. Halbuki; Onkolitik Virüsler kanser hücrelerine 4 farklı tarzda etki ettiklerinden, direnç oluşamamaktadır.

1- Virüsün çekirdek zinciri içine yerleştirilen "antijen geni" kanser hücresine girdiğinde, kanser hücresi bu virüs zincirini imal ederek parçalanır. Parçalanma sonucu tümor hücresinde oluşmuş olan yeni virüs zincirleri etraflarındakı diğer kanser hücrelerine girerek, onları da parçalarlar.

2- İçine virüs giren kanser hücreleri parçalandığında, açığa çıkan "özel antijen" doku içindeki dentrik hücreler tarafından alınırlar ve gittikleri T-hücrelerinde kanser hücrelerine karşı antikorlar oluştururlar.

3- Virüs ile enfekte olan kanser hücreleri salgıladıkları immmun uyarıcı ve "cytokine"lerle "Natural Kiler Cells" denilen katil T-hücrelerine sinyal göndererek içinde virüs olan ve olmayan bütün kanser hücrelerini öldürürler.

4- Bu virüslar ayrıca, tümör dokusunun damar hücrelerine de girerek onları da parçalarlar. Bunların parçalanmaları ile açığa çıkan maddeler, "Notrofil" denilen kan hücrelerinin buraya hücüm etmelerini sağlarlar ve bunun sonucunda, damar içinde oluçan kan pıhtısı, damarı tıkayarak tümör hücrelerinin beslenmesini önleyerek ölmelerini sağlar.

Şu anda; Herpes Simplex (uçuk) ve Adenovirus (grip) ve kızamık virüslerı dahil, 12 farklı virüs üzerinde çalışmalar yapılmaktadır.

Virüsler, bakteriler gibi çoğalma özelliğine sahip değillerdir. Çoğalabilmeleri için, canlı hücrelere ihtiyaçları vardır. Sağlam hücreler, tümör hücrelerine oranla, daha yavaş bölündükleri için, virüsler tümör hücrelerini tercih ederler.

Kanser araştırmaları artık kemoterapotik ilaçlardan, onkolitik virüs araştırmalarına kaymıştır. Bundan sonra kemoterapotik ilaçlar yerine, "Monoklonal antikorlar" ve "Onkolitik virüsler" kullanılacaktır.