Türkiye'nin en iyi ebeveyn sitesi
Türkiye'nin en iyi ebeveyn sitesi
Yazı Boyutu:

"BABAANNEM Mİ DAHA KÖTÜ ANNEANNEM Mİ?"

Annem ve babam sayesinde geniş ailemin bütün kötü özelliklerini hiç çaba sarf etmeden öğrendim. Peki, onlar hakkında öğrendiklerim gerçekten doğru mu? Ya da bunu böyle mi öğrenmem gerekirdi?..


Anne tarafı, baba tarafı… Savaşmaya her daim hazır iki cephe. Biz de çocuklar olarak arada kalmış bireyleriz. Hatta bazen biz de farkında olmadan cephelerden birine dahil oluyoruz… Beni üzen anneannem, babaannem veya diğer akrabalarımın ne yaptığı değil, anne-babamın bizi bu iğrenç oyuna dahil ediyor olması.

Küçüklüğümde geniş aileme uzak sayılabilecek bir şehirde yaşıyorduk. Ama buna rağmen bir hafta sonu anneannemler diğer hafta sonu babaannemler bize geliyordu. Dolayısıyla sırayla babam ve annem rahatsız oluyordu ve onların kötü enerjilerinden nasibini alan çocuklar olarak biz de hemen hemen her hafta rahatsız oluyorduk. Annem babaannemler gittikten sonra babam evde değilken onları bize kötülüyordu, babam da annem gibi ilk fırsatta annemin ailesini… Yalnız bunu yaparken o kadar ustaca hareket ediyorlardı ki, doğrudan değil dolaylı yoldan beynimizi yıkıyorlardı.

Maalesef, bunun çok saçma ve kötü bir şey olduğunun çocukların farkına varması oldukça uzun bir zaman alıyor. Mesela ben ilk olarak 6. sınıfın yaz tatilinde yanımda ailem olmadan anneannemin yazlığına iki haftalığına kalmaya gittiğimde farkına varmıştım. Dayımlar, teyzemler ve kuzenlerimle harika bir 15 gün geçirdim. Benim yalnız başıma ilk tatilim olmakla birlikte çok önemli şeylerin de farkına vardığım bir tatildi. Çok garipti benim için, çünkü her şey babamın söylediklerinden farklıydı. “Aslında anneannem beni çok seviyormuş, babam diğer kuzenlerimi daha çok sevdiğini, ayrımcılık yaptığını söylemişti, öyle değilmiş. Yaşasın…” diye sevindiğimi hiç unutamam. Onlar annem ve babamın aksine ne babamı ne de babamın ailesini kötülemediler bana. Gayet huzurlu bir tatil geçirdim.

Yalnız eve kafamda onlarca soruyla birlikte döndüm. “Neden babam bana yalan söyledi, hiç de öyle değillermiş işte. Acaba babama sorsam bana kızar mı, yoksa açıklama yapar mı?” gibi bir sürü soru… Hiçbir şey sormadım ama babamın bu tarz sorular sormamdan veya annemin ailesini daha çok sevmemden korktuğunu ilerleyen zamanlarda fark ettim.

Buraya kadar okuduklarınızdan babam ve annemin ne kadar yanlış şeyler yaptığı konusunda hemfikirsinizdir herhalde. Hatta sanırım şu anda içgüdüsel olarak suçlama duygunuz harekete geçti ve onlara siz de benim gibi kızgınsınız. Bence kızmayın, çünkü onlar da bunu kendi anne-babalarından öğrenmişler ve bu durum artık toplumun içine işlemiş bir virüs gibi aileden çocuğa aktarılıyor. Sonra o çocuklar büyüyüp aynısını kendi çocuklarına yapıyorlar. Çok büyük ihtimalle fazla olmasa da siz de zaman zaman çocuğunuza bunu yapıyorsunuz. O zaman hadi hep birlikte bu virüsü yok edelim. Panzehiri de sizde mevcut. Biri (eşinizin ailesinden veya herhangi biri) hakkında yorum yaparken çocuğunuzun bundan nasıl etkileneceğini düşünün. Çocuğunuz doğduğu andan itibaren sizden başlayarak sizi ve sizin ailenizi tanırken kendi duygularıyla yapsın bunu, sizin onda yarattığınız ön yargılarla değil. Siz sadece ona neyin iyi neyin kötü olduğunu öğretin, bırakın kimin kötü (ona zarar veren kişi) olduğuna kendi karar versin. Başkası hakkında yorum yaparken kendinizi çocuklarınızın yerine koyun, onları ne kadar çok sevdiğinizi hatırlayın.

Çocuğunuzun “dedikodu” kelimesinin anlamını bile tam olarak bilmeden onu ustaca yapar hale gelmesini istemiyorsanız, böyle davranmaktan vazgeçin. Elbette herkes bunu yapıyor demiyorum ama şu anda az da olsa suçluluk hissediyorsanız, yapmış olma ihtimaliniz yüksek. Dedikodu yapmayı öylesine doğallaştırmışız ki, herkesin yapmış olması gayet normal. Ama çocuklarının yanında yapması hiç de normal değil!

İşin komik (ya da trajikomik) tarafı ne biliyor musunuz? Ben hala anneannem mi daha kötü (ya da iyi) yoksa babaannem mi, bilmiyorum. Bunu bilmem de gerekmiyor bence, çünkü ben herkesi çok seviyorum. Öyleyse annem ve babam ne için yarışıyor? Yani ben onlardan herhangi birinin ailesini daha çok sevsem, onları hep görmek vakit geçirmek istesem ne olur? Çok mu iyi olur sanki, hayır olmaz. Artık bu saçmalığa bir son verilmesini gönülden istiyorum…

Çocuk doğduğunda sevgiyle doğar ve her şeye gülümser. Onun gülümsemesi sonradan azalır bu gibi şeyler yüzünden. Çocuğunuz daha çok gülsün istiyorsanız, önce siz çok sevin (özellikle sevmediğiniz insanları tekrar sevmeyi deneyin), sonra ona da sevginizden bolca verin…

Son olarak, kaynananız gerçekten çok kötü biriyse bunu çocuğunuz da zaten kendi fark eder. :)

Sonsuz sevgilerimle…

Bir genç kızın itirafları (2)
Gizem B.

BU BAŞLIKTAKİ DİĞER KONULAR
Copyright 2007-2024 ® NETATÖLYE - Tüm hakları saklıdır. İzinsiz alıntı yapılamaz.