ÜYE OL | ŞİFREMİ UNUTTUM

Eşimle, 2003 yılında 6 yıllık bir bekleme süresi sonrası büyük bir aşkla evlendik. Ve bu aşk bir derece azalmadan devam ediyor, benim görüşüm bu tabii, ya da hislerim mi demeliyim...

Yeni evlendiğimizde balayı dönüşü küçük bir idrar yolu enfeksiyonu geçirdim, o arada doktorum “Yeni evlisin bir jinekoloğa görün istersen” dedi. Haklıydı. Ve jinekolog muayenesinde kötü bir sürprizle karsılaştım; doktorum; “Rahimde bazı kanalların tedavi gerektirdiğini, doğal yollardan çocuk sahibi olamama riski gördüğünü ve bazı testler yaptırmam gerektigini” söyledi. Eşim dışarıda bekliyordu, herhalde halim berbattı ki, eşim direkt; “Kötü ne oldu, çabuk anlat!” dedi. Ona da anlattım, o da bana; “Yeni evliyiz, bir-iki ay bekleyelim sonra gelip testleri yaptırır, tedaviye başlarız, sıkma canını” dedi ve beni neşelendirmenin bir yolunu buldu.

Bu olayın üzerinden 2 ay geçti, ben normal regli oluyordum ama 3 aydır sanki bir tuhaflık vardı… Regli döneminden hemen sonra bende aşırı miğde ağrıları, bulantılar başladı. Baş dönmeleri bunu izledi ve ilerleyen günlerde normal gününde regli oldum. Tabii bu miğde bulanmaları esnasında herkes “Kesin hamilesin” diyor, ben de doktorun söylediklerini düşünerek daha bir kötü oluyordum. O arada miğde bulantılarım sınırı aşmaya başlayınca eşim ile doktora gittik. Bazı tahliller istedi, tabii biz tedirginiz, “Kesin bir sorun var” diyorum… Aklımdan “Ölümcem mi acaba” diye bile soruyorum kendi kendime… Ve sonuçlar çıktı, doktorun odasına girdik, ama bu defa aynı doktor değildi, gittiğim hastane de başkaydı ve doktor aynen şu kelimeleri söyledi: “Tebrik ederim, hamilesiniz!”

Bir an kulaklarım duymadı, bir boşlukta kaldım, inanamıyordum. Eşim kahkahalar atıyor, bir yandan ben sevinçten ağlıyorum; o anı tarif etmem mümkün değil. Sonra, doktorla olan muayenelerimizde öğrendim ki böyle bir rahatsızlığım yokmuş, her organım normal çalışıyormus. Yani yanlış teşhis bir insanın hayatını ne kadar etkiliyor, bunu sizlere anlatamam. Ardından, zor anları da olsa inanılmaz mutlu bir hamilelik dönemi geçirdim. Ve sonunda meleğim, o gün normal doğumla dünyaya gözlerini açtı. 11/06/2004 hayatımın dönüm noktası diyebilirim. Anne olmak, o kutsal duygu öylesine güzel ki... Şimdi her gece yavrumu uykusunda izlerken, Allah’a her isteyeni bu duyguyla tanıştırması için dua ediyorum.

GÖNÜL ÇAVUŞOĞLU