ÜYE OL | ŞİFREMİ UNUTTUM

Kaybetme korkusu, kaygı, heyecan... İpek’imi çok zor buldum. Dünyanın durduğu an. Evet, bebeğim kollarımda... İlk dokunuşum... Tarifsiz bir mutluluk içindeydim. Bütün hücrelerim devinim halindeydi, ben benden çıkmıştım sanki...

İpek’im şu an 14 aylık ve ben hala ağlıyorum. Mutluluktan şükrediyorum Tanrım’a; bana bu mucizevi anı yaşattığı ve beni bebeğime kavuşturduğu için. Bebeğimle büyüdüm. Eskiden sabırsız, çabuk sinirlenen biriydim, ama ya şimdi öyle mi?.. Sabır, hoşgörü, sevginin en yücesini bebeğim öğretti bana... Dünyada canımı bir saniye bile düşünmeden vereceğim tek varlığım bebeğimdir.

Tüm annelere saygılarımla...

Cemile Erdem Bektüre