Bir pazar günü arkadaşımızın mağaza açılışına davetliydik. Ben sigara dumanından çok rahatsız olmuş, dışarı çıkıp arabada oturmayı tercih etmiştim. Ertesi gün arabamız da bizden ayrılıp yeni sahibine gidecekti. Arabada arka koltukta oturmuş, ellerimi karnımın üstünde kavuşturmuş, son bir ayda yaşadığımız kayıpları düşünüp, için için üzülürken içimde bir hareket hissettim, kıpır kıpır... Bebeğim hareket ediyordu, sanki annesine bir şeyler söylemek istermişçesine... “Anneciğim, buradayım!” O andan sonra evrenin kadına sunduğu bu en güzel hediyeye hep şükür ettim...
Reyhan Koçyiğit
|