MELEĞİMDEN UZAKTA İLK GÜNÜM
Bu sabah gözyaşları içinde 3 aylık olan kızımı anneme bırakıp işe başladım. Minik prensesim, dün gece bir şeyler hissetmiş gibi çok huzursuz uyudu. Gece boyunca sık sık uyandı, beşiğinde mızmızlandı, sütünü içmedi ve sabahın 5’inden itibaren uyumayıp benimle oyun oynamak istedi.
Onu bırakalı henüz 5-6 saat olmasına rağmen miniğimi şimdiden çok özledim, bir an önce akşam olmasını ve meleğime kavuşmayı, ona doya doya sarılmayı istiyorum.
Kızımı kucağıma aldığım günden beri ondan ayrılmayı, işe geri dönmeyi hiç istemedim ama ona iyi bir gelecek verebilmek için çalışmak zorundayım. Çalıştığım için belki onun ilk dişini ben göremeyeceğim, ilk kelimesini ben duyamayacağım, ilk adım atmasını görüp ona koşan ilk kişi ben olamayacağım ve bütün bunları düşündükçe gözlerimin dolmasına engel olamıyorum.
Selin, benim hayatımın anlamı, yeniden yaşamaya başladığım çocukluğum, yaşama sevincim, minik meleğim kısacası her şeyim!
Anne olmayı evlendiğim günden beri hep hayal ederdim. Ancak evlat sahibi olmak hayal
edilenden çok daha yüce bir duyguymuş. Allah isteyen herkese evlat sahibi olmayı nasip etsin ve herkesin evladını anne-babasına bağışlasın inşallah.
Canım kızım, bu minicik halinle annen her ihtiyaç duyduğunda yanında olamayacak ama meleğim her şey senin yarınların için. Biraz büyüyüp anneni yanında göremeyince zaman zaman bana çok kızacaksın, ama bir gün beni ve senin için yaptıklarımı mutlaka anlayacaksın. Üzülmeni, ağlamanı hiçbir zaman istemem ve bütün çabam senin mutlu geleceğini sağlamak için, bebegim... Selin, çok seviyorum anneciğim ve kalbim her zaman senin yanında...
FUNDA AYDOĞDU
lütfen üye olmak için tıklayınız.
|
|