ÜYE OL | ŞİFREMİ UNUTTUM

Kızımın ailemize katılmaya karar vermesi, geçirdiğim rahat ve harika hamilelik dönemi ve Selin’in doğumu... Hepsi doya doya mucizeyi yaşamaktı benim için...

Doktorumuzla birlikte doğum için sezaryene karar vermiş ve tarihi de 26 Mayıs olarak belirlemiştik. Doğum Pazartesi olacağı için kocamla hafta sonu başbaşa son iki günümüz olduğunu düşünerek birbirimize vakit ayırmayı planlamıştık. Ancak minik prensesimiz aramıza katılacağı güne kendi karar verip, planladığımızdan iki gün önce dünyaya geldi.

Doğum hayatta bir kadının başına gelebilecek en büyük mucizeymiş. İnsan bunu ancak yaşayınca anlayabiliyor. Ameliyathanede kızımın ilk çığlıklarını duyduğum an yaşadığım mutluluk tarif edilemez. Onun o minik bedenini, bana bakan kocaman gözlerini gördüğüm an birlikte ağlıyorduk. Meleğimi temizleyip hemen babasının yanına çıkardılar. O dakikadan sonra bir an önce eşimin yanına gitmek ve ona sımsıkı sarılıp, gözlerinin içine bakarak; “Başardık bir tanem, sonunda aylardır sabırsızlıkla beklediğimiz prensesimize kavuşmayı başardık” demek istiyordum. Selin’den yarım saat sonra beni ameliyathaneden alıp odama götürürlerken Allah’a bu mucizeyi bana yaşattığı için defalarca şükrettim. Odama geldiğimde annem, babam ve kız kardeşim oradaydılar ancak eşim yoktu. Bazı işlemleri tamamlaması gerektiği için orada değildi. Derken kapı açıldı ve Selin Prenses’i yanıma getirdiler. Minik meleğim hemen emmeye başladı. İşte, o an yeryüzündeki en mutlu anne bendim! Kapı bir kez daha açıldığında babamız odaya girdi ve o dakikadan itibaren artık üç kişilik bir aile olduğumuzu çok daha iyi anladım.

Eşim kucağımda karnını doyuran kızımızı hayranlıkla izlerken ben de onu izliyor ve gözlerimden yaşlar süzülürken, içimden annelik duygusunu bana yaşattığı için ona teşekkür ediyordum.

Kızım bugün tam üç aylık oldu ve ne yazık ki yarın çalışmaya başlıyorum. İçimde tuhaf bir hüzün var... Onun geleceği için çalışmam gerektiğini biliyorum ama gündüzleri bu minik prensesten uzak kalmak bana çok zor gelecek. Çünkü kendimi çok iyi tanıyorum.

Ben bu satırları yazarken kızım ayağımda uyuyor ve ben meleğimi seyretmekten kendimi alamıyorum. Her anne gibi kızımı çok seviyorum ve onun hep mutlu olmasını istiyorum. Allah kimseyi yavrusundan ayırmasın inşallah.
 
Canım kızım, inşallah büyüyüp okuma yazmayı öğrendiğinde bu satırları okursun ve sen bu satırları okurken Allah senin yanında olmayı bana ve babana nasip eder...

FUNDA AYDOĞDU