“Unutma beni, unutama beni…
Ben nasıl ki unutmadım, sen de unutma beni, unutama beni…”
Eskilerden beri bildiğimiz ve sevdiğimiz bir şarkıdan bu sözler. En çok “unutama” sözü etkiliyor beni. Yani unutmak iste ama bunu yapama, diyor… Benim yüzümden acı çek, diyor sevgilisine. Sevginden acı çek. Tatlı tatlı acı çek. Çünkü ben de sevgimden acı çekiyorum. Tatlı tatlı acı çekiyorum.
Herhalde senin hayatında da bir yerlere denk geliyordur bu dilek cümleleri. Tarafından unutulmak istemediğin birileri olmuştur ya da unutamadığın birileri. Kaç yaşında olursan ol, boyun kadar çocuğun olsa da, bu şarkı çaldığında aklına gelen bir eski anı, gençlik heyecanı ya da belki kimsenin bilmediği, kimseye demeye cesaret edemediğin bir kaçamak aşk hikayen yok mu?
Peki neden önemli belki 9 gün ya da 9 yıl hatta 19 yıl önce yaşadığın o aşkın/aşıkın seni unutup unutmaması? Unutsa haberin olur, yaşantın etkilenir mi ki? Belki de artık onu hiç görmüyor, hatta haber bile almıyorsun ama eğer ki bilsen seni artık hiç hatırlamıyor, yine de burulur için, değil mi? Şimdi yanında olanlarla çok mutlu olduğun halde, kalbinin bir parçası bu unutulmuşluğa biraz burulur da hemen geçiştirivermek ister… “Aman nasıl olsa beni sevenler yanımda” der; “Keyfim yerinde; her şey yolunda”…
“Unutuşmak” diye bir kelime yok Türkçede… Sanki asla karşılıklı yapılan bir eylem olmamış unutmak. Hep en azından, bir tarafın zihninde kalmış yaşananlar… Belki unutulmuş ama asla “unutuşmamış”! Taraflardan biri, olanları tutmuş hep belleğinde.
Peki ne olur gerçekten o seni unutsa? Niye burkuyor senin içini bu kadar? Bak aslında şu anda her şey çok da yolundayken hayatında, neden? Bunun cevabını verebiliyor musun?
AŞK SENİ UNUTURSA...
Acaba seni rahatsız eden “aşıkın” unutması mı seni, yoksa “aşkın” unutması mı? Yaşanan o duyguları, anıları bir yerlerde bıraktı diyelim, senin o zaman aşık olduğun kişi… Bıraktı, unuttu, gitti. Ama yine de aşk hiç hatırlatmaz mı kendini sana? “Ben buradayım, hatırlasana beni, benimle neler yaşadığını” demez mi? Aşkın seni unutması ne kadar ürkütücü, öyle değil mi?
Olur da aşk seni unutursa gerçekten, o zaman işte olabileceklerin en kötüsü olur: Senin aşkı, onun sana neler yaşattığını unutman. Sabah ne kadar mutlu ve zinde kalkardın aşkla uyandığında; az yemek yesen de doyardın; insanlara kızmak gelmezdi içinden; canın hiç sıkılmazdı; gökyüzü bulutlansa bile aradan hep güneş yüzünü gösterirdi sanki. Şarkı sözlerinin anlamlarını farkederdin de daha önce farketmediğine şaşardın. Belki de unuttun bunların hepsini: Aşkın bir zamanlar böyle hissettirdiğini sana...
Sanırım aşıka sitem ederken “unutma beni” diye, aslında aşka da söyleniyorsun: “Sakın unutma beni, hep hatırla ve böylece hatırlat bana kendini. Hatırlat ki güne aşkla uyanabileceğimi, az yiyerek doyabileceğimi, hiç sıkılmadan yaşayabileceğimi, insanlara kızmadan durabileceğimi, bulutun ardında bir güneş olduğunu, şarkı sözlerinin güzelliğini farkedebileyim.”
“Aşk, sen unutma ki beni.
Ben de kendi içimdeki aşıkı hep hatırlayayım, bileyim.
Unutma beni, unutturma kendini, aşk!”
