İhtiyaç duymak mı, muhtaç olmak mı? Bazen ikisini karıştırıyoruz. O işten asla çıkartılmamalıyız, o eşten asla ayrılmamalıyız, çocuğumuz o okulu mutlaka kazanmalı, mutlaka bebek sahibi olmalıyız, mutlaka evlenmeliyiz, mutlaka zayıflamalıyız, bu yıl mutlaka iyi bir zam almalıyız, ona mutlaka hatasını göstermeli ve hatta yüzünü kızartmalıyız.
O işe, o eşe, o okula, o paraya, o başarıya, o özüre, nefes almaya muhtaç olduğumuz kadar mı muhtacız? Yoksa sadece ihtiyacımız mı var? Ya da ihtiyacımız olduğuna dair kanımız?
Baştan olmasaydı o iş, sen olmayacak mıydın, düşünsene. Hiç karşılaşmamış olsaydın eşinle, ki biliyorum hayal etmesi zor, sen olmayacak mıydın? Oturduğun bu evde oturmasaydın, şimdi giydiğin kazağı giymeseydin, sen olmayacak mıydın?
Şehrini değiştirsen, arkadaşlarını, hatta adını bile, o zaman sen olmaz mısın?
Oysa, bu değişimlerin neredeyse hepsini yaşatıyor hayat zamanı gelince. Evimiz, işimiz, arkadaşlarımız, bazen eşimiz değişiyor. Saç rengimizi de değiştiriyor hayat. Yıllar içinde aklar düşürüyor.
Adımızı? Belki onu değiştirmiyor ama onun başına eklenen sıfatlar değişiyor. Öğrenci, eş, anne, teyze, doktor, anneanne, dul, emekli...
TEK BİR ŞEY AYNI KALIYOR: ÖZ
Bizimle ilgili ne kadar çok şey değişirse değişsin, tek bir şey hep sabit kalıyor. Ben ona “öz” diyebilirim; isterseniz siz ona başka adlar koyabilirsiniz. Adının değişmesi onun aslını değiştirmeyecek çünkü.
Okula gitmeye, arkadaş edinmeye, para kazanmaya ve başarılı olmaya ihtiyacımız var. Evlenmeye, çocuk yapmaya da... Arabamızı bir üst modelle değiştirmeye, su geçirmeyen daha sağlam botlar almaya, renkleri daha canlı gösteren bir televizyona da ihtiyacımız var. Daha iyi bir bakıcıya, daha nazik bir patrona, daha anlayışlı bir kocaya ihtiyacımız var.
Bu liste sonsuza kadar uzar, gider. Ama esas soru şu: İhtiyacımız olduğunu düşündüğümüz şeylere muhtaç mıyız? Bu ihtiyaçlarımız karşılanmasa, ne olur?
Nefese muhtacız, özbilincine, yani özümüzün farkına varmaya muhtacız, sevgiye muhtacız. Diğerleri ise sadece ihtiyaç. Ne kadar doyursak hep aç kalacak olan ihtiyaç listemiz...
Özünüzü ve onun bitmez tükenmez bir kaynak olduğunu farkına varalım, orayı görmezden gelmeyelim. Güzel ve sağlıklı nefesler alın, sevgi alın-verin; ama işiniz, ilişkiniz, paranız bitiyorsa, bunu kendi bitişiniz sanmayın. Özünüz yeni başlangıçlara her zaman hazır ve muktedir çünkü.
“Farketmiyor musun ki ''boşluk'' diye birşey yok
Sen her zaman ''tutuluyorsun''.”
