Dünyada en fazla bebek ölümü olan ülkelerden biriymişiz, ne gam?..
Temmuz ayında Ankara’da bir hastanede, bir haftada 27 bebek henüz anlaşılamayan bir sebeple hayata gözleri yumdu.
Olay hakkında soruşturma açılması bekleniyormuş hala. 27 bebek yeterli değil herhalde, biraz daha fazla mı olması gerekiyordu ölen bebek sayısının acaba soruşturma açılması için?
Çocuk bezi kolisinde bebek cenazesi, babanın ellerinde, sanki bir el insanın kalbini kavrıyor ve kuvvetlice sıkıyor bu görüntü karşısında. Bebeğe mi üzülceksiniz, babaya mı? Soruyorlar bir doktora, neden böyle veriyorsunuz bebeği diye, “Kendileri böyle istiyor” diyor. Aileler isteseler de siz vermesenize o şekilde. Burkmasanıza yüreğimizi daha fazla.
Soruşturma açılsa ne olacak? Büyük ihtimalle takipsizlik kararı verilecek. Biz de unutacağız bütün bunları, her şeyi unuttuğumuz gibi. Ya da alakasız insanlar suçlu bulunacak. Ateş düştüğü yeri yakacak, gerisi unutulacak.
Eğitimin iyisi parayla, sağlık parayla. Paran varsa kral, yoksa Allah yardımcın olsun bu ülkede. Eğitimin bu kadar pahalı, insan hayatının bu kadar ucuz olduğu bir ülkenin ileri gitmesi, sağlıklı insan yetiştirmesi ne kadar muhtemel?
Son araştırmalara bir göz atın. En son seçimlerde oy kullanmada en büyük pay yüzde 50’nin üzerinde bir oranla ilkokul mezunlarında. Yanlış anlamayın, ilkokul mezunu insanları hakir görmek değil amacım. Ülkenin genel görüntüsünden sadece bir kesit vermeye çalışıyorum. Eğitimsiz olduğumuz için, ne istediğimizi bilemediğimiz, hakkımızı arayamadığımız için yaşıyoruz bütün bu kötülükleri.
Geçenlerde kız öğrenci yurdu dedikleri bir bina çöktü Konya’da. Binanın hangi amaçla kullanıldığı ayrı bir soru olsa da, o binada hayatlarını kaybeden evlatları hatırlıyor musunuz? Basında bu konuyla ilgili bir haber duydunuz mu olaydan 3 gün sonra? Kimse peşinden gitti mi bu çocukları öldürenlerin?
Yazın serinlemek için dereye, göle giren çocuk ölür, mayına basan çocuklar ölür, kuyuya düşen çocuk ölür, göçük altında kalan çocuk ölür, hastaneye giden çocuk hastalanıp ölür, bölücüler en önde çocukları kullanırlar. 10 yaşındaki çocuk okul çağında tamircide, fabrikada çalıştırılır. Sokakta dilenir, dilendirilir. Okul önlüğüyle mendil sattırılır, araba camı temizler, su satar. Kimse önlem alamaz buna karşı, kimlerin dilendirdiğini bile bile. Tinerci olurlar, kapkaççılık yaparlar, hırsızlık yaptırırlar. Yakalansalar serbest kalacakları için hep çocuklar kullanılırlar. Arada sırada, “Çocukları istismar eden şebeke çökertildi” diye bir haber duyarsınız da, aslında çökertilen hiç birşeyin olmadığını bilirsiniz. Çöken, çökertilen gencecik hayatlardır, bunu da bilirsiniz. Hatta çocuklara adam vurdurturlar bu ülkede, yaşından dolayı az ceza alır diye.
Kız çocuğu okutulmaz hatta insandan sayılmaz. Kız çocukalarının okutulması için kampanyalar yapılır. Kız, çocuk yaşta babası yaşındaki adamla evlendirilir. Adamda mı utanmaz, arlanmaz yaptığından? Kız çocuğu başlık parası kisvesi altında satılır. Bir erkeği ailesinin izni olmadan sevdi diye, aile meclisi tarafından kalemi kırılır kız çocuğunun. Adı töredir bunun, geçiştirilir.
Çocuğa şiddet had safhadadır. Dayak cennetten çıkmadır, annenin vurduğu yerde gül biter bu ülkede. Çocuk okulda da dayak yer. “Aman okulda bizim çocuğa takmasınlar” diyerek sessiz kalırlar anneler, babalar evlatlarına uygulanan şiddete. Evde şiddet gören anne ve çocuk karakola sığınır. Şiddeti uygulayan baba karakola gelir, “Aile içinde olur böyle şeyler” denerek, anne ve çocuk aynı babaya teslim edilir.
Yıllardır genç nüfus, potansiyeli, geleceği büyük ülke teraneleri devam eder, ama hep aynı tas aynı hamamdır bu diyarlarda. Her şey değişir, gerçekler değişmez. Çocuğun bu kadar zulüm gördüğü, bu kadar değersiz olduğu ülkede, “Daha fazla çocuk yapın, doğurun, daha fazla doğurun” diye salık da verilir. Atalarımız ne güzel demiş; “Böyle başa, böyle tarak.” İyi uykular Türkiye.
