merhabalar,
benim eşim de çok karışıyor, ben geç yaşta (41) baba olmasına bağlıyorum, gerçi benim hayatıma da çok karışıyor, bazen kendime olan güvenimi kaybettiğimi hissediyorum sanki eşim yokken hayat duracak, hiçbirşey yapamayacağım gibi..ama sonra topluyorum kendimi çünkü evlenmeden önce her işimi kendim gördüm, çalışan birisiyim de.. deyip kendimi avutuyorum
ama sürekli kontrollü bir kişilikle yaşamak çok zor, ben alışıyorum fakat umarım oğlumuz ileride bunun sıkıntısını çekmez yada çatışma yaşacaklar baba-oğul diye düşünüyorum....