kızım bizi ve kendi elini ısırıyor:(

Bence öncelikle bu kaygılı tavrını bir kenara bırakmalısın 1 yaşında da olsa tüm canlılar karşısındakinin yaydığı enerjiden etkilenir diye düşünüyorum elini ısırıyorsa buna umursamaz ol hayır ya da yapma deme senin dikkatini çekemediğini anlayınca kendi kendine vazgeçecektir. Ya da tersinden düşünelim 1 yaşında bir bebeğe hayır dediğinde ya da yapma dediğinde bunu daha çok yapacaktır o yüzden en güzel tavır umursamaz olmak ısırdığında acısından ağlarsa acıdı mı hadi silelim falan dersin ama bunun dışında yapma hayır bunları sürekli kullandın mı hem yapmaya devam eder hemde bu kelimelerin esas kullanılacağı 3 yaş civarında bir değeri kalmaz  

mirza da elini ısırıyordu hırsını alamayınca eğilip halının kenarını, kanepeyi, yastıkları, bizi...

durum canımı çok sıkınca, belki burda da paylaşmışımdır, kendimizi dışardan izlemeye aldım, gördüm ki; çocuğa çok yasak koyuyorum, kabloya gidiyor'hayır', prize gidiyor 'hayır',  çekmece karıştırıyor 'hayır' yani çok kısıtlar olmuşum o da bana kendini öyle ifade eder olmuş...sonra çok radikal bir karar aldım; "bundan sonra hayır kelimesini kullanmayacağım..." nasıl olacak zor, her şeye izin vermek değil bu, ‘gizli hayır’.

 Tv ye giden anten kablolarıyla çok oynardı gittim onun için 20 cm lik kablolar aldım renk renk, ona yöneldiğinde bak senin var diyordum, ‘dum’ çünkü artık yanından ilgisizce geçiyor...:) çekmece zaafı vardı mutfakta bir çekmecesi iki de dolabı var, leğenler plastik kaplar ve bezler onun yıkamadan kullanamıyorum bana iş çıktı ama olsun... prizler bantlı şimdi gidip dokunuyor ama parmak içeri geçmiyor, bunu bildiği için prizleri kullanırken artık eskisi gibi o noktaya saldırmıyor...

 Çocuklarımızın her hareketi aslında bize bir cevap, öyle yapıyorsa var bir nedeni....

 

Bizim de 2-3 gündür bir sorunumuz var, kotuklara çıkıp kendimizi atıyoruz, ‘hayır’ a yine başladık, hatta bazen kendimize engel olamıyoruz...o derece...yeni bir strateji geliştirmeliyim...koltukların yerleşim şeklini değiştiricem bugün, aralara elyaf birşeyler koyucam, biraz beraber oynayıp başka bir odaya geçmeye orda oyuna devam etmeyi planlıyorum bakalım nasıl bir sonuç alıcam... yoksa düşman olduk yine birbirimize...

Anlıyorum ki çok sabırlı ve prensiplerimizde tavizsiz olmak lazım...hayatımızdaki en önemli ve öncelikli işimiz çocuklarımız, tuvalet ihtiyacımız varsa bile beklemek zorunda...

Meşakkatli ama çok keyifli sanırım...:)

Muhabbetle...

aynı durumları bende yaşıyorum arkadaşlar.kablo,prizler,mutfak vs.

Çocuğunuzun hangi durumlarda, kimlere niçin saldırganlık gösterdiğini bulup yazdıktan sonra sıra geldi müdahele etmeye.
Hemen Müdahele Etmek ve Durdurmak
Çocuğunuzun öfkelenmeye başladığı ilk anda onu hemen o ortamdan çıkarın. Bunu yaparken dikkatinizi çocuğunuza yönlendirip onun yanlış davranışını pekiştirmemeye dikkat edin. Çok fazla dikkatini yöneltmek problem üzerine konuşmayı denemeyi de içerir. Ve küçük çocuklar yaptıkları davranışın ne kadar yanlış olduğuyla ilgili uzun konuşmaları dinleyemezler. Dikkatimizi ve ilgimizi incinen çocuğa çevirerek, zarar veren çocuğa “ısırmıyoruz ya da ısırmak yok” gibi basit fakat sert bir cümle söylemek yeterlidir. İncinen çocuğu teselli edin ve öfkeli çocuğu görmezden gelin. Eğer çocuğunuz hala sakinleşmediyse sakin bir şekilde çocuğunuzu ortamdan uzaklaştırın. Eğer onu ortamdan uzaklaştırmak mümkün değilse siz, kurban durumundaki çocukla birlikte odayı terk edin. Çocuğun dışa vuran davranışlarından sonra onun yaşına uygun olan süre kadar(3 yaş-3dk. , 5 yaş-5dk) çocuğunuzdan uzaklaşmak, sakinleştikten sonra onunla ilgilenebileceğiniz mesajını verir. Bunu yaparak çocuğunuza, sakinleşmenin ve uygun davranmanın onun sorumluğu olduğunu öğretebilirsiniz.
Sesinizi alçaltın ve Yükseltmeyin
Ebeveynler olarak kendimizi kontrol etmeli ve kullandığımız kelimelere dikkat etmeliyiz, eğer çocuklarımızın da aynısını yapmasını istiyorsak. Bağırmak ve öfkeli davranmak kolaydır, ancak unutmayın ki, çocuğunuz iyi davranışların ve kendini, duygularını nasıl kontrol edeceğinin ipuçlarını sizin davranışlarınızda arıyor. Arkadaşlarına sürekli hırçın davranan bir çocuğa sahip olmak sizin açınızdan çok utandırıcı olurken, şunu da unutmayın ki, olumsuz davranışlara sahip olmasının bir nedeni de sosyal ortamlarda nasıl davranacağını öğrenmeye devam etmesiyle ilişkilidir. Bu yüzden kişiselleştirmeyin ya da aşırı tepki vermeyin.
Çok işe yarayan tekniklerden biri de ses tonunuzu değiştirmek ve sesinizi alçaltmaktır. Hemen sesinizi alçaltıp, bir taraftan incinen çocuğa ve kendi çocuğunuza dikkatinizi yönelttiğinizde çocuğunuza sakinleşmesi için yardım etmiş olursunuz. Eğer sakinleşmiyorsa, diğer çocukla ilgilenmeden önce sessizce, “Şimdi sakinleşmelisin. Ben Ahmet’in yanına gidiyorum, yanına geldiğimde ağlaman bitmiş olsun” diyebilirsiniz. İşe yarayıp, çocuğunuz sakinleşmiş olarak yanınıza gelince onu ödüllendirin ve “Kendi kendine sustuğun ve sakinleştiğin için aferin sana. Isırmıyoruz, Ahmet’i ısırdın ve canını acıttın. O şimdi üzgün” deyin. “Isırmak yok” diye tekrar edin ve aynı şey yine olduğunda sonucunda eve gideceğinizi söyleyin.
Çocuğunuzun Öfkesini Yatıştırması için Uygulamalar
Çocuğunuzun öfkesini tanımasına yardımcı olun: “Biliyorum, çok kızdın, ama vurmuyoruz. Vurmak yok!” 3-7 yaş çocuklarıyla öfkenin önemli bir duygumuz olduğundan bahsedebilirsiniz. Çocuğunuzla öfkeyi yatıştırma uygulamaları yapabilirsiniz. Ona kendi öfkenizle nasıl baş ettiğinizden bahsedebilirsiniz: “Bazen ben de sinirleniyorum. Peki o zaman ne yapıyorum, “çok sinirlendim” diyorum ve odadan çıkıp, başka bir odaya gidiyorum.” Çocuğunuza sakinleşinceye dek 10’a kadar saymayı, nasıl derin nefes alacağını ve “şu an gerçekten çok çok çok sinirliyim” gibi cümleler kurarak öfkesini sözelleştirmeyi öğretebilirsiniz. Tüm bu metotlar öfke gibi önemli bir duyguyu tanımasına ve kontrol edebilmesine yardımcı olacaktır.
Çocuğunuzla potansiyel olarak zor bir sosyal ortama girmeden önce öfkesini kontrol etmezse ne gibi sonuçlar olacağını gözden geçirebilirsiniz. “öfkeni kontrol edeceğini biliyorum. Fakat kontrol edemezsen parkı terk etmek zorunda kalacağız ve gelecek haftaya kadar gelmeyeceğiz. Anladın mı?” Söylediklerinizi uygulayın. Ve unutmayın ki, her çocuğa uygun davranışlar ve duygu kontrolü öğretilebilir. Uygun davranış için örnek sizsiniz, ve çocuğunuz sizi izliyor.
Uzm. Psikolog Nur Aydoğan

ALINTI