korkular...

   İyi günler Özlem Hanım, 
Kızım 26 aylık. bu dönemlerde de çocuklarda korkuların gelişebileceğine yönelik yazılar okudum ama yinede aklımdakileri netleştirmek için size danışmak istiyorum. Bazen çok detay şeyler bunlar deyip kendime kızıyorum bu yazıyı da yazıp yazmamak konusunda aynı tereddütte kaldım. Sanırım insan yaptıkları için bir destek istiyor zaman zaman... Şimdiden teşekkür ederim.

Kızımın bazı korkuları objektif şeyler; örneğin kaydıraktan rahatlıkla kayarken birden korkmaya başladı, ben de önce kucağıma alarak sonra elini tutarak kaymasını sağladım ve kısa sürede bunu atlattık. bunun benzeri cesaret gerektiren ve mantıkla çözülen konularla baş etmek kolay ancak hayali korkular ile ilgili bazen ne diyebileceğimi bilemiyorum. 

Dolabın kapalarını açıp "anne burada böcekler geziyor" diyor ancak canlı bir böceği henüz görmedi bile, tabiki çizgi filmlerde görmüştür... buraya böcek girmesi mümkün değil ama bahçede vardır sana gösteririm diyorum örneğin, yada gel beraber her yerine bakalım bence buraya gelemez diyorum...
sonra başka bir anda tam yatağa giriyoruz ayaklarını örtünün altına sokuyor ve "ayaklarım kaplumbağanın ağzına girdi" diyor, ben de çok komiksin şaka mı yaptın gibi bir yorum yapıyorum.

Her zaman yürüdüğü bir yol var, buradan korkuyorum demeye başladı...

Çok uzatmak istemem ama uykusunda da bunun gibi şeyler söylüyor olması biraz daha tedirgin edici, uyku arasında benim ne dediğimi dinlediğini sanmıyorum ama gündüz anlattıklarım uykularına da yardımcı olur öyle değil mi? 

örneğin "ağzımda bişey var" diye uyandı ağlayarak, bende saç gelmiştir hemen sileyim dedim ve uyuttum. Birden aklıma gelen ilk şeyi söylüyorum... Bazen ağlayarak hızla o kadar çok şey söylüyorki karmakarışık hiç bir şey anlamıyorum, sadece "burdayım kızım" diyorum, belki çok saçma ama gerçekten anlayamıyorum dediklerini... normal konuşmasında sorun yok ama ağlayarak hızla anlattı mı hiç anlaşılmıyor

sanırım sormak istediğim şey bu konular o hep anlatılanlar mı? bizdede gelip geçici mi olacak? gelecekte takıntı haline dönüşür mü, yada tersten sormak gerekirse korkuları olan yetişkinlerin başlangıcı bu tip küçük korkuların ilerlemesi ile de oluşur mu? 

Yazar	Mesaj Konu Arama Konu Seçenekleri Yanıt Yaz Yeni Konu Oluştur Konuyu Yazdır Çeviri Konu
idilim Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Üye Kayıt Tarihi: 29 Ara 2008 Durum: Aktif Değil Puanlar: 97	Konu: korkular... Gönderim Zamanı: 26 Mar 2010 Saat 17:40
	İyi günler Özlem Hanım, Kızım 26 aylık. bu dönemlerde de çocuklarda korkuların gelişebileceğine yönelik yazılar okudum ama yinede aklımdakileri netleştirmek için size danışmak istiyorum. Bazen çok detay şeyler bunlar deyip kendime kızıyorum bu yazıyı da yazıp yazmamak konusunda aynı tereddütte kaldım. Sanırım insan yaptıkları için bir destek istiyor zaman zaman... Şimdiden teşekkür ederim. Kızımın bazı korkuları objektif şeyler; örneğin kaydıraktan rahatlıkla kayarken birden korkmaya başladı, ben de önce kucağıma alarak sonra elini tutarak kaymasını sağladım ve kısa sürede bunu atlattık. bunun benzeri cesaret gerektiren ve mantıkla çözülen konularla baş etmek kolay ancak hayali korkular ile ilgili bazen ne diyebileceğimi bilemiyorum. Dolabın kapalarını açıp "anne burada böcekler geziyor" diyor ancak canlı bir böceği henüz görmedi bile, tabiki çizgi filmlerde görmüştür... buraya böcek girmesi mümkün değil ama bahçede vardır sana gösteririm diyorum örneğin, yada gel beraber her yerine bakalım bence buraya gelemez diyorum... sonra başka bir anda tam yatağa giriyoruz ayaklarını örtünün altına sokuyor ve "ayaklarım kaplumbağanın ağzına girdi" diyor, ben de çok komiksin şaka mı yaptın gibi bir yorum yapıyorum. Her zaman yürüdüğü bir yol var, buradan korkuyorum demeye başladı... Çok uzatmak istemem ama uykusunda da bunun gibi şeyler söylüyor olması biraz daha tedirgin edici, uyku arasında benim ne dediğimi dinlediğini sanmıyorum ama gündüz anlattıklarım uykularına da yardımcı olur öyle değil mi? örneğin "ağzımda bişey var" diye uyandı ağlayarak, bende saç gelmiştir hemen sileyim dedim ve uyuttum. Birden aklıma gelen ilk şeyi söylüyorum... Bazen ağlayarak hızla o kadar çok şey söylüyorki karmakarışık hiç bir şey anlamıyorum, sadece "burdayım kızım" diyorum, belki çok saçma ama gerçekten anlayamıyorum dediklerini... normal konuşmasında sorun yok ama ağlayarak hızla anlattı mı hiç anlaşılmıyor sanırım sormak istediğim şey bu konular o hep anlatılanlar mı? bizdede gelip geçici mi olacak? gelecekte takıntı haline dönüşür mü, yada tersten sormak gerekirse korkuları olan yetişkinlerin başlangıcı bu tip küçük korkuların ilerlemesi ile de oluşur mu?

özlemmestçioğlu Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Kıdemli Üye Kayıt Tarihi: 10 Eki 2007 Konum: İstanbul Durum: Aktif Değil Puanlar: 1320	Gönderim Zamanı: 29 Mar 2010 Saat 10:51
	bu tip korkular gelişimsel ve doğal olarak adlandırdığımız korkular. bunlarla sağlıklı biçimde baş edebilirse gelecekte fazla korkuları olmayan bir birey olacaktır
	özlem

piar Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Kıdemli Üye Selim ve Dilara`nin Güzel Annesi Kayıt Tarihi: 28 Eki 2007 Konum: Kırklareli Durum: Aktif Değil Puanlar: 1671	Gönderim Zamanı: 29 Mar 2010 Saat 22:15
	Bende tam bu konuda yazmak istemiştim, arkadaşım yazmış sağolsun.Peki Özlem Hanım bu korkularla sağlıklı bir biçimde nasıl başedicez.Bende genelde arkadaşın yaptığı şekilde davranıyorum.Somut şeylerden korktuğunda onu sakinleştirmek daha kolay oluyor.Söyleyecek bir şeyler buluyoruz ama mesela kitaplıkla duvar arasındaki 1-2 cm. lik boşluğa bakıpta korku korku diyince ne diyeceğimi şaşırıyorum.Sadece ben hep senin yanındayım diyebiliyorum.Yazınızda "Çocuğunuzun sorununu dinleyin, paylaşın ama asla siz çözmeyin" demişsiniz." Korkusunu ciddiye alıcaz,dinlicez ama sonra o korktuğu şeyden korkmamasını nasıl sağlıcaz.?Neler söyleyebiliriz?Birde çocuğun korkuları hangi raddeye gelirse uzmandan yardım almalıyız?

özlemmestçioğlu Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Kıdemli Üye Kayıt Tarihi: 10 Eki 2007 Konum: İstanbul Durum: Aktif Değil Puanlar: 1320	Gönderim Zamanı: 30 Mar 2010 Saat 12:30
	bu konuyla ilgili son yazımı okumanızı öneririm. ek olarak sormak istedikleriniz olursa cevaplamaya çalışırım
	özlem

piar Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Kıdemli Üye Selim ve Dilara`nin Güzel Annesi Kayıt Tarihi: 28 Eki 2007 Konum: Kırklareli Durum: Aktif Değil Puanlar: 1671	Gönderim Zamanı: 31 Mar 2010 Saat 23:19
	Özlem Hanım her yazınızı olduğu gibi korkular üzerine olan yazınızı ve forumdada bu konuyla ilgili daha önce sorulmuş soruları okumuştum zaten.Hatta sorumdada yazınızdan alıntı yapmıştım.Benim öğrenmek istediğim şey hakkında beni tatmin edecek bir cevap bulamadığım için tekrar size danışmak istemiştim. Mesela oğlum sinek,böcek vs.. küçük bi canlı gördüğü zaman korkuyorduBirgün yine korktuğunda "aaa meraba böcekçik ,nasılsın annene selam söyle olur mu?" diyip el sallayarak bay bay yaptım .Ondan sonra her öyle küçük canlı gördüğünde aynı şekilde oldu.Yani bu korkusunu bu şekilde yenmeyi başardık kısmen.Ama kitaplıkla duvar arasındaki boşluktan korktuğunda nasıl davranmam gerektiğini kestiremedim.Böyle soyut korkular olduğunda nasıl davranmamız gerektiğini bize bir örnekle anlatırsanız çokk sevinirim.Bunda korkacak bişey yok vs.. gibi cümleleri kullanmıyorum korkusunu önemsiyorum ama cümle konusunda kendimi yetersiz görüyorum.Bu konuda lütfen yardımcı olun.Sevgilerimle...

özlemmestçioğlu Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Kıdemli Üye Kayıt Tarihi: 10 Eki 2007 Konum: İstanbul Durum: Aktif Değil Puanlar: 1320	Gönderim Zamanı: 05 Nis 2010 Saat 17:56
	boşlukta neler olabileceğini konuşabilirsiniz, orada olduğunu düşündüğü korkunç şeyleri anlatamıyorsa resmini çizebilir. yada bazen kendini korktuğu hayali canavarlardan koruyacak bir resim çizip veya bir oyuncağını kurtarıcı oyunca olarak atayıp yatağının baş ucuna asabilir, koyabilir.
	özlem