Kızım 26 aylık. bu dönemlerde de çocuklarda korkuların gelişebileceğine yönelik yazılar okudum ama yinede aklımdakileri netleştirmek için size danışmak istiyorum. Bazen çok detay şeyler bunlar deyip kendime kızıyorum bu yazıyı da yazıp yazmamak konusunda aynı tereddütte kaldım. Sanırım insan yaptıkları için bir destek istiyor zaman zaman... Şimdiden teşekkür ederim.

 

Kızımın bazı korkuları objektif şeyler; örneğin kaydıraktan rahatlıkla kayarken birden korkmaya başladı, ben de önce kucağıma alarak sonra elini tutarak kaymasını sağladım ve kısa sürede bunu atlattık. bunun benzeri cesaret gerektiren ve mantıkla çözülen konularla baş etmek kolay ancak hayali korkular ile ilgili bazen ne diyebileceğimi bilemiyorum.

 

Dolabın kapalarını açıp "anne burada böcekler geziyor" diyor ancak canlı bir böceği henüz görmedi bile, tabiki çizgi filmlerde görmüştür... buraya böcek girmesi mümkün değil ama bahçede vardır sana gösteririm diyorum örneğin, yada gel beraber her yerine bakalım bence buraya gelemez diyorum...

sonra başka bir anda tam yatağa giriyoruz ayaklarını örtünün altına sokuyor ve "ayaklarım kaplumbağanın ağzına girdi" diyor, ben de çok komiksin şaka mı yaptın gibi bir yorum yapıyorum.

 

Her zaman yürüdüğü bir yol var, buradan korkuyorum demeye başladı...

 

Çok uzatmak istemem ama uykusunda da bunun gibi şeyler söylüyor olması biraz daha tedirgin edici, uyku arasında benim ne dediğimi dinlediğini sanmıyorum ama gündüz anlattıklarım uykularına da yardımcı olur öyle değil mi?

 

örneğin "ağzımda bişey var" diye uyandı ağlayarak, bende saç gelmiştir hemen sileyim dedim ve uyuttum. Birden aklıma gelen ilk şeyi söylüyorum... Bazen ağlayarak hızla o kadar çok şey söylüyorki karmakarışık hiç bir şey anlamıyorum, sadece "burdayım kızım" diyorum, belki çok saçma ama gerçekten anlayamıyorum dediklerini... normal konuşmasında sorun yok ama ağlayarak hızla anlattı mı hiç anlaşılmıyor

 

 

Mesela oğlum sinek,böcek vs.. küçük bi canlı gördüğü zaman korkuyorduBirgün yine korktuğunda "aaa meraba böcekçik ,nasılsın annene selam söyle olur mu?" diyip el sallayarak bay bay yaptım .Ondan sonra her öyle küçük canlı gördüğünde aynı şekilde oldu.Yani bu korkusunu bu şekilde yenmeyi başardık kısmen.Ama kitaplıkla duvar arasındaki boşluktan korktuğunda nasıl davranmam gerektiğini kestiremedim.Böyle soyut korkular olduğunda nasıl davranmamız gerektiğini bize bir örnekle anlatırsanız çokk sevinirim.Bunda korkacak bişey yok vs.. gibi cümleleri kullanmıyorum korkusunu önemsiyorum ama cümle konusunda kendimi yetersiz görüyorum.Bu konuda lütfen yardımcı olun.Sevgilerimle...