2.5 yaş ve sosyalleşme

Merhaba Özlem Hanım,

Oğlum 30 aylık, tek çocuk ve ona ben bakıyorum. Hareketli, cana yakın, asla saldırgan olmayan hatta son derece şevkatli, ara sıra devreleri karışsa da söz dinleyen bir çocuk. Güzel havalarla parklara gitmeye başladık ve bir sürü çocukla karşılaşıyoruz. Oturduğumuz sitede ondan 9 ay – 14 ay büyükler var ve çok iyi örnek olmadıklarını düşündüğüm için hep onlarla oynamasını istemiyorum. Son birkaç gündür gittiğimiz parklarda da pek farklı şeyler olmuyor. Yaşıtı çocuklar çok hırçın, oğlum beraber oynasınlar diye oyuncaklarını kendi eliyle diğerlerine veriyor, onların gözünün içine bakıyor, onlar da oyuncakları kapıp onun suratına bakmıyorlar ve ya oğlum beraber sıra ile kayacaklar diye seviniyor oysa  kaydıraktan onu itmeye çalışanlar çıkabiliyorlar ve ya onun oyuncağını alan ama kendisininkini vermek istemeyenler…. Artık bugün yavrumun boynu bükük kaldı, yanına gelen çocuklara tebessüm ediyor ancak hiç yanlarına sokulmuyor, benim gözümün içine bakıyor ancak bir şey söylemiyor. Oynamak istiyor ancak çekiniyor. Oysa ben oğluma açıklamalar yapıyordum hep, ‘’ Caillou’’ diye bir çizgi film var, onu çok seviyor, çok pozitif mesajlar veriyor çocuklara diye düşünüyorum ve ondan örnekler veriyordum. Fakat yavrum evde öğrendiklerini sokakta uygulamaya çalışınca hiç mutlu olamadı. Belki bana inancı sarsılacak; annemin dediklerini dinlersem mutsuz olurum diyecek. Gıda alerjisi olduğu için de kreş fikri bana çok uzak. Ancak doğrular, olması gerekenler ve olanlar konusunda ona nasıl yardımcı olacağımı bilemedim. Onu nasıl yönlendirmeliyim. resmen yavrumun güveni sarsıldı. Kreşlerin oyun grupları oluyor diye duymuştum, bu bana yardımcı olur mu ? o hırçın çocukların yanında evladımın pısmış hali, mutsuz hali çok dokundu bana. Ben neyi yanlış yapıyorum dedim kendime. Ya da çok mu abartıyorum ?

Sevgiler

Şebnem