Merhaba,
Korku ile ilgili yazınızı okudum, ancak yine de bir pedagoga gitmem gerekip gerekmediği konusunda size danışmak istedim, çünkü oğlumun tavırları karşısında çok çaresiz ve o tavırlardan bir o kadar suçluyum.
Oğlum 4 yaşında ve 1 yaşında bir de erkek kardeşi var. Onu ve kardeşini bırakıp gideceğimden ve dönmeyeceğimden korkuyor. Bu düşünceyi kendine saplantı haline getirdi. Bir kere giriş kattaki dairemizin önüne park eden arabadan (camdan beni görüyorlar) unutulan poşeti almaya çıktım. Geri dönüşte onların görüş alanı dışında kalan daire kapısında biraz oylandığım için evde kıyamet kopmuş. Onları bırakıp gittiğimi sanmış. Bunun gibi ufak tefek ama çok fazla şey yaşıyoruz, en sonuncusunda ağlama krizine girerek çıkmama izin vermedi, başının ağrıdığını, ayaklarının titrediğini falan söyledi, garip bir hale büründü.
Artık evde dahi bir odadan diğerine gittiğimde beni takip ediyor, göremeyince ağlıyor.
Çok bunaldığım bir gün onları babalarına bırakıp çıkarken nereye diye sorduğunda bıktım sizden kaçıyorum diye yaptığım düşüncesizce bir şakanın eseri sanırım tüm bunlar...
Onun güvenini kaybettim ve yersiz korkulara kapılmasına neden oldum, ve bu durumu nasıl düzelteceğimi bilmiyorum. Seneye anaokuluna gidecek ve benden ayrılması nasıl olacak bilmiyorum.
Önerilerinize çok ihtiyacım var, şimdiden teşekkürler...