evet haklısın cnm,evhamlıyım ama kafasına iki eliyle bastırdı,anası babası gördü ses çıkarmadı hepimiz odadaydık,pimpirkli anne gibi görünmemek için sesimi çıkarmadım,evet en ufak bişeyde bile panikleyebiliyorum çünkü,büyütebiliyorum.baktım kafasına iki eliyle bastırıp ayağa kalkmaya çalışıyor,gittim yanlarına,o ana kadar bastırdı zaten çocuk.kızım canı acımış gibi de görğünmüyordu zaten,ama sonra takıldı  kafama..

kim isterki yavrusuna bir zarar gelsin!sen çocuğunu koruyacaksın ama bu kadarda takılma derim.canı yanmış olsaydı ağlardı zaten.annesi babası gördü diyorsun inan o anne baba da senin bebeğine zarar gelmesini istemzdi ama el kadar çocuğa bunu nasıl anlatabilirler kızsalardı hoşuna mı gidecekti.benim kızım çok döverdi sürekli peşinde koşmaktan başkasının çocuğuna zarar vermesinden ole usanmıştım ki yeri geldi kızdım yeri geldi aynısını karşı çocuğun ona yapmasına izin verdim ama hep konuştum şimdi ne oldu pısırık bi kızım olduşimdi o pısırıklığını aşmaya çalışıyorum nerde hata yaptım diye çok sorguladımkendimi ahh ahh.

tabiiki de ama az önce dr sordum,sorduğum soru saçma gelmedi,kusma var mı,bir anormallik var mı,isterseniz bir beyin cerrahımız baksın dedi.sinirlerim bozuldu,durduk yere gene bana günüm zehir oldu artık günlerce kafama takarım bunu ben,ya bir şey olduysa.öteki çocuğa gelince de ,söz meclisten dışarı,millet olarak çok rahatız,evet öteki de bebek ama benim kzımın kafasından detsek alarak kalkmaya çalıştığını görünce müdahale etmeleri gerekirdi,şiddet eğilimli şımarık bir çocuktu,benim kzıım onu kardeş öp diye yanına gidip öptükçe öteki saçını çekti,omzuna tutunup ayağa kalktı,o kadar kilolu ki ayağa kalkamıyor zaten,bir daha biraraya gelirsek ben müdahale edeceğim ailesinden beklemiycem onun kişiliğinin ezilmesini istemem ama onlar da o zaman müdahale etsinler!bir de hoşlarına gidiyor insanların bçocuğu başka çocukları dövünce...

haklısınız benim işim psikiyatristlik,çok evhamlıyım ama çocuğun da bastırdığını görünce,o an bekledim baktım ayağa kalkmaya çalışıyor,o zaman uyardım.bugün  hele bir dra danışayım dedim.dr da getirin bakalım deyince paniğim bir de vicdan azabına dönüştü,ayıp olur ne pimpirik derler diye müdahalede geciktim,bebeğin annesi kafasına vurmuyor,güç almaya çalışıyor deyince kafasından almasın gücü dedim,ne diye geciktim ki,

ben zihinsel engelliler sınıf öğretmeniyim,biraz da meslek icabı bu kaygım,o çocukları gördükçe kaygıları artıyor insanın..