Ancak benim keşkem bu dönemde   arkadaşlara bişeyler ikram etmek için kendimi telef etmeseydim anneme veya kayınvalideme bıraksaysım.. o günlerin tadını daha iyi çıkarabilirdim...

bu güzel günler çok çabuk geçiyor doyasıya yaşa  derim....

Benim bebeğim 20 günlükken ağustos başında şöför ben olarak antalyadan ayvalğa gittim güçlü olmaya çalıştım mine gibi ama sonra bi ara koptum. ayvalığa gitmemin nedeni yalnız olmamak  etrafımda birilerinin olmasını istememdi ama çok hataymış daha çok yoruldum. Bana kalırsa insan kendi başına kalıp mücadeleyi öğrenirse daha rahat ediyor. Ama nolur bol bol emzir. Her ağladığında emzir canım.

 

yazını okuyunca ne kadar doğru yaptığımı anladım, çok mutlu oldum

misafir gelince kendini paralayan bir tipimdir ben,ne yedireceğimi, nasıl ağırlayacağımı şaşırırdım hep, aman şunuda ikram ediyim, aman buda olsun. misafir gidince helak olmuş olurdum. yorgunluktan ayaklarım sancırdı.  ama doğumdan beri anneme ve kayınvalideye sattım mutfak işlerini  sağolsunlar yalnız bırakmıyorlar, gelen gidenim oluyor ama kendimi geri çekiyorum, olabildiğince az ayakta duruyorum.

 

valla ablam benimde 3 gün annem, 3 gün kayınvalide kalıyor. pazar günlerini bize bırakıyorlar. kayınvalidenin bacağında protez var, annem desen ciddi ameliyatlar geçirdi. ona rağmen kendimi geri çekmeye özen gösterdim. annem sağolsun sen yat dedi durdu. kayınvalide de diyor ama anne gibi nerde diyecek. annenin yerini hiç birşey tutmuyor.  20 günü atlatınca sanırım bizi başbaşa bırakacaklar  özledim evimde yalnız kalmayı

 

 

bir dahaki lohusalığında,  tadını çıkartırsın inşallah  

 

hızlı şoför arkadaşım benim elbetteki okudum  lohusa lohusa derdin neydi bilmmem ki  

 

valla duygucum okuyupta cvp yazmaya fırsat bulamadığım yazılar olunca kritik vererek okuduğumu belli etmeye çalışıyorum.