Bu sebeple de devamlı ateşi düşürülen Gripli hastalarda, hastalık daha uzun ve daha ağır seyreder. Ateşli hastalıklarda, hastalık ister bakteriyel ister virütik olsun, ateşin düşürülmesi ile hiçbir iyilik hali olmaz.  Ateş düşürmek, sadece ailelerin gözünü boyamaya yarar.

Bilhassa bulunduğumuz coğrafyada,  orta çağlardan beri insanlar,  hekimler tarafından “ateş ve havale”  ile korkutulmuşlardır. Doktorların 21. Asırda bile, insanları ateş ile korkutmaları, bilgi eksikliğinden ziyade “ kar gayesi” ile olmaktadır. Bu şekilde, yalanlarla, ateşi çıkan her hastanın, doktora gitmesi sağlanmaktadır.

Ateşli hastalıklarda doktorun vazifesi, ateşi düşürmek değil, ateşi yapan hastalığı doğru teşhis ve tedavi etmesidir.

Günümüzde “Enfeksiyon” ile “Sepsis” arasındaki farkı bile bilmekten aciz doktorlarla, doğru tedavilerin uygulanabilmeleri çok zordur. Kan sayımında, WBC (Lökosit) değeri yüksek diye, hastaya; bir “Kan kültürü” bile yapmadan,

 “- kanında mikrop var -“  demek, hastayı iyice telaşa düşürmekten başka ne işe yarar ?

Halkımız hem üşütmekle hastalık olacağına inanır hem ateşli çocuğa soğuk tatbiki yapar.

Ateşli çocuk, sıcak tutularak ateşi muhafaza edilirse, mikroplar yok olur ve aşırı bir terleme ile hastalık kısa zamanda iyileşirdi.

Eskiden çok korkutucu bir hastalık olan Frengi bu şekilde tedavi edilirdi. Eski çağlarda Yunanistan’daki Delphi tapınağına gelir sağlamak için erkeklere hizmet (!) veren kadınlar, beraber olmadan önce erkekleri sıcak su dolu küplere sokarlar, bu şekilde hem spermlerin sıcaklık tatbiki ile hareketliliklerini azaltıp hamile kalınma ihtimalini azaltırlar, hem de geçici olarak Zührevi hastalıklardan kurtulurlardı.

Frengili hastalara, Sıtma bulaştırmak ve sıtma nöbetleri esnasında aşırı yükselen ateş ile Frengiyi tedavi etmek de ayrı bir usuldü. Anadolu’da yaygın bir terim olan “Ölümü gösterip, Sıtmaya razı etme” deyiminin anlamı buradan gelmektedir.