|
merhaba,ozlem hanım benım 36 aylık bır kızım var genel anlamda uyumludur ama sınırlendıgınde bana ya da karsısındakıne "seni beğenmedim ya da cok cırkın gıyınmıssın senı begenmedım"diyor,ben de tamam beğenmeyebılırsın dıyorum,bu söz onda bir öfke belirtisi olduğu için bu tepkısını baskılamak ıstemıyorum acıkcası bazen de bana oyle soyledıgı ıcın kalbımın kırıldıgını soyluyorum,özür dileyebiliyor istediğinde.hem kendı kalbı kırıldıgında hem de bırının kalbını kırdıgında asla unutmuyor,dakıkalar sonra bıle gelip "kalbını kırdıgım ıcın ozur dılerım" dıyor,ya da bız onun kırdıysak "benden ozur dıle" dıyor. bunlar hosumuza gıdıyor,neden ozur dıledıgımızı ya da neden kalbının kırıldıgını da ıfade etmesını sağlayacak sorular sorduktan sonra ozur dılıyoruz,ya da ozrunu kabul edıyoruz. Fakat geçen gun ozur dılememe ragmen kabul etmedı,sonra ona kıtap okumam ıcın barısmak ıstedı:) ben ozrumu kabul etmedıgı ıcın henuz barısmadıgımızı hatırlattım,"tamam o zaman ıkı kere daha ozur dıle barısalım" dedı:) bır kez daha dıledım (2. özürü) parmagıyla saydı,"bır daha" dedi. ve ucuncu ozru dıledıkten sonra kabul ettı:)) sımdı bu davranısa anlam veremedım,pekıstırırsem bu nereye gıder bılemedım,fakat sadece özür dilendiğinde kabul etmelıyız,ben sen ozur dıledıgınde kabul edıyorum dedım. bu tarz davranıslar normal mı,duygularında özgur olmasını ıstıyorum ama bu kadarı da fazla mı? krestekı arkadaslarına selam vermek ıstemedıgınde telkınde bulunmalı mıyım? sevdıgı ogretmenı harıc neredeyse kımseyle konusmak ıstemıyor,ya da cekınıyor. bu durumlarda ne yapmamızı tavsıye edersınız,affedıcı olmakla ılgılı ornek olmaya calısıyorum ama ozur dılemek sanırım ona zor gelıyor:)
|