Çalışan veya çalışacak olan anneler...
Nereden Yazdırıldığı: Anne Olunca Anladım
Kategori: Tanışma / Muhabbet
Forum Adı: Çalışan anneler
Forum Tanımlaması: (Çalışan veya bir süre sonra çalışması gereken anneler veya anne adayları)
URL: http://www.anneoluncaanladim.com/forum/forum_posts.asp?TID=2342
Tarih: 09 Mar 2025 Saat 08:07
Konu: Çalışan veya çalışacak olan anneler...
Mesajı Yazan: Siddartha
Konu: Çalışan veya çalışacak olan anneler...
Mesaj Tarihi: 15 Kas 2007 Saat 14:10
Sizlerden gelen istek üzerine bu forumu da açtık... Artık sizlerin ilgisini bekliyor... 
Hayırlı olsun...
|
Cevaplar:
Mesajı Yazan: ALPELLA
Mesaj Tarihi: 15 Kas 2007 Saat 14:18
Ben, Alper yani 9 yaşındaki oğlumu 2 aylıkken, 21 aylık arda mı da 3 aylıkken bırakıp işe geldim. Hala çalışıyorum  Başlarda çok koyuyordu ağlaya ağlaya işe gelirdim sütüm aka aka çalışırdım. Ne bileyim zor işte anne olmak zor. İlklerini hep kaçırdım o yüzden hani ilk dişinin çıktığı filan akşamları hep tesadüfen gördüm 
hani siz yatakta boğuşuyoruz, ne bileyim kahvaltı yapıyoruz sarılıyoruz diyorsunuz ya içim acıyor sanki ona karşı annelik yapamıyormuşum gibi geliyor pazar günleri arda yatakta beni gördüğünde seviniyor gülüyor ya ...
ama sonuçta bizde onların geleceği için çalışıyoruz ya da çalışmak zorundayız nasıl denilirse artık
|
Mesajı Yazan: Nilgün1
Mesaj Tarihi: 15 Kas 2007 Saat 15:13
|
Değerli yöneticimize teşekkürlerimizi bir borç bilerek başlamak isterim. Biricik meleğim Tuana'yı henüz 2 aylık bile değilken bırakmak zorunda kaldım.Hatta 40 ı yoktu,apt. kapıcısına bırakıp üst katta ofiste çalıştım bir kaç saat.Arada gidip emzirdim,altını değiştirdim.
Arkadaşıma katılıyorum,bu ayrılık onların iyi bir geleceği olsun diye...
|
Mesajı Yazan: irme
Mesaj Tarihi: 15 Kas 2007 Saat 15:44
|
ben biraz daha şanslıydım,kızımı 6 aylıkken bıraktım, şuan 12 aylık oldu bile,çalışan anne olmak çok zor ama arkadaşlarımın dediği gibi bunu onlar için yaptığını düşününce biraz daha kolaylaşıyo bu özlem acısı... ------------- Pamuk Prensesin Annesi... http://www.glitterfy.com/"> 
|
Mesajı Yazan: Nilgün1
Mesaj Tarihi: 15 Kas 2007 Saat 16:02
|
Biricik meleğim Tuana'ya...
Bugün ayrılığın 5.günü Tuanam! Annen, giderken üzerinden çıkarıp bıraktığın eşyalarını koklayarak uyuyor yavrum.Babana evde,sürekli senin gibi konuşur oldum.Sabahları işe giderken arkamdan ağlama sesleri duymuyorum ama akşamları hiç sorma meleğim! Her kapı zilini çalışımda,daha kapıda boynuma sarılmanı ve evdekilere el sallamanı arıyorum kendi anahtarımla buz gibi bir eve girerken bugünlerde...Tv izlerken bile çocuk kanallarına bakmadan geçemiyorum,Tarçın ve arkadaşları çıkmış,çok severdi diyorum.Yatma vakti geliyor,aklımda yine sen,koyun koyuna uyurduk; elimizden tutup yatak odasına götürüyordun bizi,sonrada illaki ortamızda yatacaksın.Baban tekmelerini özledi, ben göğsümde uyumanı.Meme istesen hala gitmedi anne sütün,ısrarla seni bekliyor sanki.
En çok da neyi özledim biliyor musun meleğim; sen uyurken nefesini dinlemeyi ve saçını okşarken Allah'a binlerce kez şükretmeyi, mutluluktan gözyaşına boğulmayı... |
Mesajı Yazan: Nilgün1
Mesaj Tarihi: 15 Kas 2007 Saat 16:03
|
İşe giderken herhangi bir günün sabahı...
Sabah bir çift gülen göze aralandı uykum.Anne meme,anne meme! diyordu ufak ama gayet inatçı bir ses tonuyla.Seninle kurduğum en özel en derin bağ buydu,en özel an buydu bana göre.Saçını okşarken uyumanı diliyordum içinden.Birazdan çıkıp gidecektim ve bu paha biçilmez huzur başka bir sabaha ertelenecekti. Zaman geçiyor ve benim inatçı kızım uyumuyordu.Türlü oyunlar,türlü şirinlikler buluyordu,sabahın bu saati dedirtecek zamanlarda ve bana tarifi mümkün olmayan huzur veriyordu varlığın.
Ama zamana,hayata yenilmiş bu özel bağ, işe gitmek zorunda olmanın mecburiyetiyle bozuluveriyordu.Gülen o gözlere önce hüzün yükleniyordu,sonra ufak ufak gözyaşları...Ne ben engel olabiliyordum gözyaşlarıma ne de sen anne,anne,anne' demekten vazgeçiyordun,bıkmadan usanmadan sabırla kollarını kaldırıp,kucağıma almamı bekliyordun,bacaklarıma sarılıyordun,çantamı fırlatıp atıyordun,ağlıyordun,bağırıyordun... Elimden hiçbirşey gelmiyordu,arkamı dönüp,kulağımı kapatıp,ağlamanı duymamak için hızla uzaklaşıyordum evden... |
Mesajı Yazan: AYTENCEL
Mesaj Tarihi: 15 Kas 2007 Saat 16:25
|
Merhabalar Tuana,
yazdıklarınızı okuyunca gözyaşlarımı tutamadım.Kızım 5,5 aylık 3 ay sonra işe başlamam gerekiyor ve şimdiden içime hüzün doldu.Mutlaka sizin yaşadıklarınızı yaşayacağım.Nasıl başa çıkıyorsunuz?Çalışmak zorunda olmak ve kızımın yanında olamamanın verdiği vijdan azabı... ------------- ayten çelik |
Mesajı Yazan: Nilgün1
Mesaj Tarihi: 15 Kas 2007 Saat 16:32
|
Ayten merhaba,ben Nilgün kızım Tuana şuan 21 aylık.İlk zamanki gibi değil ama elbette ki çok zor.Sen evden çıktığın anda,iş yerinde evde ne yaşandıysa yaşansın,bambaşka sorumluluklar seni bekliyor.Yoksa insanlar zaten bize işe vermez.Hep dirayetli,hep güçlü olmak zorundayız.Ama akşamların mutluluğu hiç birşeye değişilmez.Pazar sabahları birlikte uyanmak,oyunlar oynamak...Sonra bir bakıyorsun 2 yaş,3 yaş kreş yaşı derken okul... İnşallah bizi anlayacaklar
|
Mesajı Yazan: rosam73
Mesaj Tarihi: 15 Kas 2007 Saat 16:42
|
Teşk.Siddartha ------------- http://www.fodey.com/generators/animated/wizard.asp"> 
|
Mesajı Yazan: ALPELLA
Mesaj Tarihi: 15 Kas 2007 Saat 16:57
| nilgüncüm benim duyarlı arkadaşım her zamanki gibi ağlattın yine beni |
Mesajı Yazan: Nilgün1
Mesaj Tarihi: 15 Kas 2007 Saat 17:00
|
O zaman diğer buluşmamızda Tuana'nın günlüğünü okutmayacağım sana.Bazen açıp eskileri okuyorum,Allah'ım bu kız büyüyüp bunları okursa kesin kendi çocuğunu bırakıp işe gitmez diyorum üzüntüden.
Derya biliyorsun ben pek melankolik değilim ama insanın evladı söz konusu olunca,duygular tavan yapıyor
|
Mesajı Yazan: ALPELLA
Mesaj Tarihi: 15 Kas 2007 Saat 17:04
| biliyorum cnm anlıyorum seni |
Mesajı Yazan: AYTENCEL
Mesaj Tarihi: 15 Kas 2007 Saat 18:38
|
teşekkürederim Nilgün,en azından bu yolda yanlız olmadığımızı bilmek bile güzel.Tanıştığımıza memnun oldum.Sevgiler... ------------- ayten çelik |
Mesajı Yazan: hande
Mesaj Tarihi: 15 Kas 2007 Saat 23:51
AAAAAAAAAAAAAAA...SÜPER SÜPER SÜPERRRRRRR İŞTE İÇİMİN KANAYAN YARASI..HALUK BEY..İANNAILMAZ SEVİNDİM ŞİMDİ SEVİNÇTEN EKRANIN İÇİNE GİRİCEM VALLA BURDA DERT YANARIZ ARTIK..ÇOK TEŞEKKÜRLER ELLERİNİZE SAĞLIK.DUYGUUU HEMEN BURAYA GEL
------------- http://bonbon-butik.blogspot.com/ - BEBEK ŞEKERİ VE BUTİK KURABİYE İSTEYEN TIKLASIN LÜTFEN :) |
Mesajı Yazan: duru
Mesaj Tarihi: 16 Kas 2007 Saat 00:06
Merhaba arkadaşlar,ben 23 yaşında meslekte 3.yılını doldurmuş emniyet mensubu,polis memuru bir anneyim Şuan da ücretsiz izindeyim bu kararı vermek çok ta zor olmadı çünkü işe başlamam gereken zamanda oğlum henüz 3 aylıktı,ailelerimiz farklı şehirlerde olduğundan,güvenilir bir bakıcı olmadığından yada ne kadar güvenilir olursa olsun ilk annelik heyecanıyla bebeğimi kimselere bırakamadığımdan bebeğime kendim bakmayı tercih ettim,Yiğit şuan 11,5 aylık 4 aralıkta yaşına girecek benim iznim mart başında bitiyor,işe başlayacağım ve 3-4 hafta kadar çalışıp tekrar doğum öncesi izne ayrılacağım çünkü 2.bebeğimizi bekliyoruzdoğum öncesi+sonrası ücretli izin sürem olan 13 hafta temmuzda bitiyor daha sonra ne yapacağım konusunda çok kafanızı ağrıtacağım şimdilik ücretsiz izne ayrılırım yine diyorum ama durum ne gösterir bilmiyorum tabi.Allah yardımcımız olsun.bu topic süper oldu,teşekkürler Haluk bey ------------- 
|
Mesajı Yazan: duru
Mesaj Tarihi: 16 Kas 2007 Saat 00:08
ama bu çok içli olmuş ya mahvoldum ben burda -------------
|
tuana Yazdı:Mesajı Yazan: duygu07
Mesaj Tarihi: 16 Kas 2007 Saat 01:28
|
Merhaba arkadaşlar.
Haluk Bey emin olun içimizi döküp rahatlamak için ve karşılaşılan sorunları deneyimli annelerin daha kolay nasıl çözdüklerini bilmemiz açısından bu bölüm tam süper olmuş. Ben daha önce bu konuda bir yazı yazmıştım ama madem burada da bu konuyu açtınız buraya da yazsam çalışan annelerin gizli hüzünlerine destek vermiş hissedeceğim kendimi.
Ya bu arada ben de forumu okumaya başladım ve tuannacım yazını okumaya başlarken ağladım. Sen ne yaptın güzelim? Üzme kendini nolur canım.
İşte o yazı :
Umarım accık katkım olur siz çalışan ve biz çalışacak annelere...
Ben de bu konuya çok takılan bir anneyim. 30 Temmuz 2008 tarihinde işe başlayacak olmama rağmen şimdiden o sendromu yaşamaya başlamıştım. Ama şimdi kendimce bir Polyannacılık oyunu geliştirdim. Bunu da utanmadan anlatırım söylerim ben 4 yaşımdan itibaren yetiştirme yurdunda büyüdüm. Bebek sevgisi veya çocuk sevgisi nedir hiç bilmedim ve inanın itiraf ediyorum ki bebeğim elime gelene kadar kedilerimi daha çok sevdiğim için utanan biriydim. Hamileliğimde bile anne olmaktan çok korkardım. Ama neymiş bu annelik ki herşeyi anlamaya başladım. İntihar eden anneme çok kızmaya başladım. Allah kimseyi annesiz bırakmasın.Size de tavsiyem bu sendromdan çıkmak için benim yöntemimi denemenizdir. Şöyle bir düşünün... Bebişinizle siz hafta içindeki günlerde 4-5 saat aktif zaman geçirebilirsiniz. Hatta hafta sonlarında tüm gün onunlasınız. Siz işe gittiğinizde yine onun annesisiniz. Döndüğünüzde ona yine sevginizi fazlasıyla verebileceksiniz. Bir de şöyle düşülelim. Yurtlarda büyüyen anne sütünden tatmamış, sevgiye aç ve hatta bunun yanında izlediğiniz üzere dövülen çocuklar... Onlar ne yapacak? Onlar hayatları boyunca o eksikliği hep hissedecek. Benim doğum anında ve sonrasında şiddetle annem olsa dediğim gibi ya da üniversite sınavına girerken keşke bana destek olan bir annem olsaydı dediğim gibi. O nedenle ne olur üzülmeyin. Şanslı olduğunuzu hissedin. Hem sizin de hayatınızı ileride emekliliğinizde idame ettirmek için ayrıca sosyal olmak için çalışmaya ve iş yaşamına çok ihtiyacınız var. Her zaman sizden kötü durumdakileri düşünmek belki biraz bencillik gibi görünebilir ama ben de o kötü durumun ortasındaydım ama şimdi hayatın bana verdiği aileden dolayı manevi olarak iyi bir yerde olduğumu düşünüyorum. O nedenle geçmişi aşabilmenin verdiği mutlulukla hayatı yaşamaya çalışıyorum.
Sizlere farklı bir açıdan bakmanız için yazdım umarım faydası olabilir. Bu sendromu çok iyi anlayabiliyorum ve bu yöntemle çözeceğimizi düşünüyorum. Teşekkürler. |
Mesajı Yazan: incimercan
Mesaj Tarihi: 16 Kas 2007 Saat 09:07
|
benimde mustafam bugün tam 3 ayını doldurdu. şubatta tekrar işe
başlıcam.. benim işim biraz daha iyi öğlene kadar çalışıyorum o saate
kadar zaten uyuyor bebişim ama nilgünün yazısıyla dağıldım ya.. sanki o
ayrılma vakti gelmiş çatmış gibi oldu.. off ya çok zor.. ALLAH HEPİMİZE SABIR VERSİN.. |
Mesajı Yazan: yasemint
Mesaj Tarihi: 16 Kas 2007 Saat 10:17
| benimde 8 aylık bir kızım var 6,5 aylıkken çalışmaya başladım.O zamana kadar çok düşündüm ayrılmayı ama sırf onun geleceği için ; çocuk yurtlarındaki çocukların durumunun daha kötü olduğunu düşünerek işimden ayrılmadım.hala ona kendi istediğim gibi bakamadığım için üzülüyorum ama işimden ayrılmadığım içinde memnunum.zor oluyor ama ALLAH bütün çalışan annelere kolaylık versin |
Mesajı Yazan: Nilgün1
Mesaj Tarihi: 16 Kas 2007 Saat 11:11
|
Burda omuz omuza, üzüntülerimizi paylaşa paylaşa, dağıtacağız bu melankolik halimizi.
|
Mesajı Yazan: duygu
Mesaj Tarihi: 16 Kas 2007 Saat 12:15
|
Ben oğlum 8,5 aylıkken işe başladım. Açıkçası çok zor oldu. Çok üzüldüm. Bakıcıların eline oğlumu bırakıp gitmek o kadar zor geldi ki. Oğlum da çok bilinçli bir çocuk... Herşeyin farkında. Arkamdan az ağlamadı. Protesto için yemek yemedi. Akşam eve geldiğimde emmek bile istemedi. Tam 1 hafta bana küstü :)) Çok zor günler geçirdik ikimiz de. Annem olmasa ne yapardım bilmiyorum. Şu an annem ve bir de bakıcı var. Birlikte bakıyorkar. Haftada 4 gün çalışıyorum. 1 günü süt izni olarak kullanıyorum. O dört koca gün geçmek bilmiyor. Artık eve gelince oğlum sevinç çığlıkları atıyor, gülücükler dağıtıyor. Hatta annem kapıdaki anahtar sesini duyunca o yöne doğru emeklemeye çalıştığını söylüyor...
Her anne gibi bebeğimi çok seviyorum. Her saniye yanımda olmasını istiyorum. Ama yaşamda annelik dışında bir takım rollerimiz var ve mecburen günün belirli bir bölümünde ayrılıyoruz. Onunla geçirdiğim birkaç saati verimli geçirmek yani ona bol bol sarılmak, fiziksel temas ve göz teması kurmak, ona sevgimi elimden geldiği kadar vermek için kullanıyorum.
Anneciğim de çalşan bir anne ve beni maalesef 40 günlükken bırakıp işe gitmiş. Onun tecrübelerinden de çok yararlanıyorum.
|
Mesajı Yazan: irme
Mesaj Tarihi: 16 Kas 2007 Saat 13:39
|
haklısın duygu,biz belkide eski kanunlara göre biraz daha şanslıyız,çünkü bende çalışan anne çocuğuydum ve annemde hep der ben seni 40 günlükkken bıraktım,sen 6 ay evdeydin genede şükret diye.. ------------- Pamuk Prensesin Annesi... http://www.glitterfy.com/">
|
Mesajı Yazan: duru
Mesaj Tarihi: 16 Kas 2007 Saat 13:44
|
bende çalışan anne çocuğuyum,annem 3 sene önce emekli oldu ama bunun eksiklerinden çok faydasını hissettim ben,elbette çok zorlukları da oldu ama örneğin bu sayede ortaokulda tüm yemekleri yapmayı öğrenmiştim ve anneme yardımcı oluyordum,temizlik alışveriş fatura ödeme bu tür işler herzaman olmasa da zaman zaman bana düşerdi,bunları öğrenemem sayesinde bekar evimde ve evlendikten sonrada hiç zorlanmadım. -------------
|
Mesajı Yazan: irme
Mesaj Tarihi: 16 Kas 2007 Saat 13:53
haklısın durucum,çalışan annelerin çocukları genelde yanlız olduklarından çok erken yaşta sorumluluk almayı öğrendikleri için ileriki yaşlarında daha az zorlanıyorlar.Mesala benim kardeşimle aramda 5 yaş var,ben ilkokulson sınıftayken o anaokulundaydı ve annem işte old.için öğleden sonraları ona baktığımı hatırlaıyorum,yemek ısıtıp,bazende annemde gizli patates kızartıyodum  öğlen onu uyutup,evi toplıyodum, annem geldiğinde sofrayıda kurmuş oluyodum Allah razı olsun şuandada benim en büyük yardımcım annem,ee tabii emekli olunca...------------- Pamuk Prensesin Annesi... http://www.glitterfy.com/">
|
Mesajı Yazan: ALPELLA
Mesaj Tarihi: 16 Kas 2007 Saat 15:46
|
benim annem evhanımıydı ama kaynanan anası bir şey öğretmemiş demesin diye tabi taaaaaaaaa 15-20 sene önce beyaz okul çoraplarımı makinası oldugu halde elimde çitiletirdi ellerimi birbirine sürtmekten hep yara olurdu sonra da kızım herşeyi yapar kız olsun da çamurdan olsun derdi bu da evhanımlarının bahanesi herhalde
|
Mesajı Yazan: duru
Mesaj Tarihi: 16 Kas 2007 Saat 23:50
|
o zamanlar kızıyordun muhtemelen çünkü bende iş yapmaktan hiç hoşnut değildim ama iyiki öğrenmişim diyorum,şu an hala bekar olan arkadaşlarımı bazen yemeğe çağırıyorumda midemiz bayram etti diyorlar,bende onlara kızıyorum kendin için bile olsa 1 kap yemek değil mi yapıver.ama yapmıyolar ya dışardan yada evde kızartma,makarna..evde kalcaklar bu gidişle -------------
|
Mesajı Yazan: duygu07
Mesaj Tarihi: 17 Kas 2007 Saat 02:28
|
kızlar bugün işyerine gitmem gerekmişti. ücretsiz izin nedeniyle bir maaşı fazla alımışım ve borç çıkartmışlar bana. Neden telefonla hallettim biliyor musunuz? İşyeri beni korkutuyor ve gitmek istemedim. Yazdıklarımı bazen ben bile uygulayamıyorum. Polyannacılık yetmiyormuş. İnanın hüzün şimdiden başladı bende. valla bu günlerin tadını doya doya çıkartsam da hatta daha çok zaman geçirmek için az uyusam da olmuyormuş...Napacağız biz?
Bence bu bölüme bir profesyonel yazarlarımızdan biri destek verebilir düşünüyorum. Yani sorular çok bu konuda soruyoruz ama madem böyle bir bölüm açıldı desteğin aktif olarak burada olması sizce de hoş olmaz mıydı?
 |
Mesajı Yazan: irme
Mesaj Tarihi: 17 Kas 2007 Saat 15:49
 ------------- Pamuk Prensesin Annesi... http://www.glitterfy.com/">
|
Mesajı Yazan: Nilgün1
Mesaj Tarihi: 17 Kas 2007 Saat 21:32
|
|
Mesajı Yazan: selcanyigit
Mesaj Tarihi: 18 Kas 2007 Saat 04:10
Merhaba arkadaşlar... ben ve 3,5 aylık oğlum EFE de aranızdayız. Ben de şubatta işe başlayacağım ve şimdiden stresi çöktü üzerime. bir iki saatliğine dışarı çıktığımda bile kendimi eve zor atıyorum. İşe başladığımda ne yapacağım bilmiyorum
Hepinize sevgiler..
|
Mesajı Yazan: elcinim
Mesaj Tarihi: 19 Kas 2007 Saat 01:02
meraba arkadaslar.ben doguma bır ay kala ısı bırakmıstım kızım ıcın.evde oturmak benı cok yıprattı daha agrasıf oldum ve kendımı asosyal hıssedıyorum bu yasıma kadar ılk defa 8 aydır evdeyım hep calısan okul zamanıda hafta sonları bıle kurslara gıden bırıydım.ama kızımıda bırakamıyorum sankı ona benden ıyı bakamıcaklar gıbı gelıyo ondanda ayrılamıyorum aklım hep onda kalıcak bılıyorum.durumumuz borc harc soyle boyle gıdıyo.esım okonuda sagolsun zorluk yasatmamaya calısıyo.
sızce ne yapıyım.calısan anne olarak bana tavsıyelerınız neler
|
Mesajı Yazan: serap75
Mesaj Tarihi: 19 Kas 2007 Saat 01:05
|
Vala kızlar ben de aynı dertten muzdaripim.Oğlum şu an 5 aylık ben şubat başı gibi başlayacağım.Öğretmenim ama okulum bir saatlik uzaklıkta ve tam gün.Yani oğluşumdan saat yediden akşam beşbuçuğa kadar ayrı kalacağım.Nasıl yapacağım bilmiyorum.Azıcık ayrı kalsam yaptığım hiçbirşeyden tad alamıyorum.İşyerindeki sorumluluklar ve orada da beni bekleyen anne kuzuları var ya o kuzuları biraz ihmal edeceğim ya da kendi kuzumu.Zaten onun için ücretsiz izin aldım onları da boşuna mağdur etmeyeyeim benimki biraz büyüsün en azından ek gıdalara falan geçsn diye.Ama zaman yaklaştıkta üzülüyorum.Babaanne bakacak.Ona da kendi anneme söyleyebildiklerimi söyleyemeyeceğim.İstediğim gibi bir çocuk yetiştiremeyeceğim diye çok korkuyorum.Babaannesi oğlum diye seviyor benden bahsederken annen demiyor da ismimi söylüyor.Şimdi belki anlamıyor ama anladığı zaman da gelecek.Çok üzülüyorum.Ama babaaneden başka alternatif yok sırf o baksın diye İzmire taşındım İstanbuldan.Üstelik daha ortada bebişim de yoktu.Annem rahatsız çünkü.Off ne yapacağım ben. ------------- http://lilypie.com">  
|
Mesajı Yazan: ALPELLA
Mesaj Tarihi: 19 Kas 2007 Saat 10:17
| canım bu kadar üzülüp dert yapmayın kendinize sonuçta onun geleceği için çalışıyorsunuz hem zamanla anne de çockta alışıyor emin olun 2 çocukluı çalışan bir anne olarak tecrübe konuşuyor |
Mesajı Yazan: duru
Mesaj Tarihi: 19 Kas 2007 Saat 13:02
canım bende henüz işe başlamadım ama başlayacağım devlet memuruyum(ücretsiz izindeyim) bunun kaçarı yok.Bak kendinde demişsin agresif oluyor ve maddi açıdan sıkıntı çekiyorsun yani sende çalıştığında hem duygusal açıdan kendini daha iyi hissedeceksin yan,i daha mutlu bir anne olacaksın ve mutluluğun bebeğinede yansıyacak öte yandan maddi açıdan biraz daha ferahlayacaksınız,bebeğini bırakamıyorsun,kimselere güvenemiyorsun.....bunları tüm anneler yaşıyor,ama bunu biz büyütüyoruz bunuda unutmamak lazım. -------------
|
Mesajı Yazan: ALPELLA
Mesaj Tarihi: 21 Kas 2007 Saat 09:54
|
|
Mesajı Yazan: hilal
Mesaj Tarihi: 21 Kas 2007 Saat 21:30
|
mrhb arkadaşlar ben stilistim ama hamile kalınca işi bıraktım şimdi hep onunla ilgileniyorum ama artık tekrar sosyalleşip iş hayatıma dönmek istiyorum fakat çocuğuma kıyıp tekrar başlıyamıyorum çünkü bizim sektör çok yoğun ve çok zor yani gece bile bazan çalışmak zorunda kalıyordumbama bu aralar çok mutluyum çünkü ben halk eğitimin açtığı çocuk eğitimi ve gelişimi kursuna gittim aslında sadece çocuğumu iyi eğitmek için gitmiştim hiç sertifikadan falan haberim yoktu 5 aylık eğitim sonunda ki geçen hafta bitti sertifika verdiler ve bu sertifikayla kreşlerde yuvalarda falan iş inkaı sağlanıyomuş benimde bi arkadaşım kreş açtı bende orda çalışmaya başlıcam hem çocuğum yanımda olucak hem ben biraz daha sosyal olucam ne dersiniz iyimi ------------- Bazılarını hoşgörmüyorum,tahammül ediyorum...Ama tahammülünde bir sınırı var,biliyorum... |
Mesajı Yazan: sengul
Mesaj Tarihi: 21 Kas 2007 Saat 23:43
|
merhaba arkadaşlar. bende çalışan bir anneyim. (öğretmenim.) oğlum 1 yaşındayken göreve başladım. ilk bakıcıya bırakışım hala aklımda.(oğlum şu anda 5 .5 yaşında) çocuk bütün gün yatak odasında durmuş. 2. gün ise benım vesikalık resmimi bulup bütün gün elinde gezdirmiş anne anne diye. teyzemiz(bakıcımız) bile ağlamış. çok şükür atlattık o günleri ama inanırmisınız hala aklım onda. özellikle hasta olduğu zamanlar hiç bırakamıyorum. şunu düşünüyorum büyüdüğünde çalışan, ekonomik özgürlüğü olan, kendine güvenen bir anne isteyecek. herşey onlar için.
ayrıca yeme problemimiz var. halen bile bütün gün (kreşe gitmediği zamanlar) aç aç beni bekler. anne olmak dünyanın en güzel duygusu aynı zamandada en zor olanıda calısan anne olmak.
insan herşeye alışıyor.. yeterki içimizdeki inanç, umut ve sevgi bitmesin.
sevgiyle kalın.
|
Mesajı Yazan: duygu
Mesaj Tarihi: 22 Kas 2007 Saat 09:29
|
Yazdıkların beni çok etkiledi Şengül. Hele oğlunun vesiksalık resminle anne anne diye gezmesi...
Alışana kadar çok acı çekiyor anne de, çocuk da...
|
Mesajı Yazan: ALPELLA
Mesaj Tarihi: 22 Kas 2007 Saat 10:13
|
haklısın bende ağlaya ağlaya gittiğim günleri unutmadım ama zamanla alışıyorlar mecburen
|
Mesajı Yazan: duru
Mesaj Tarihi: 22 Kas 2007 Saat 15:14
tebrik ederim canım süper böyle çalışmayı kim istemez çocuğun yanında olacak daha ne:)-------------
|
Mesajı Yazan: hande
Mesaj Tarihi: 22 Kas 2007 Saat 19:47
varya şans diye ben buna derim.yat kalk allaha şükret canım yaa
------------- http://bonbon-butik.blogspot.com/ - BEBEK ŞEKERİ VE BUTİK KURABİYE İSTEYEN TIKLASIN LÜTFEN :) |
Mesajı Yazan: sengul
Mesaj Tarihi: 22 Kas 2007 Saat 20:07
|
Mesajı Yazan: sengul
Mesaj Tarihi: 22 Kas 2007 Saat 20:09
|
Mesajı Yazan: sengul
Mesaj Tarihi: 22 Kas 2007 Saat 20:12
|
Mesajı Yazan: hilal
Mesaj Tarihi: 23 Kas 2007 Saat 14:31
------------- Bazılarını hoşgörmüyorum,tahammül ediyorum...Ama tahammülünde bir sınırı var,biliyorum... |
Mesajı Yazan: kereminannesi
Mesaj Tarihi: 25 Kas 2007 Saat 13:23
| yazılanları tek tek okudum arkadaşlar...gerçekten çalışan anne olmak çok zor.bende oğlum 6 aylıkken başladım ve ilk çok ağladım.şimdi 12 aylık ve gidişimi anlıyo sabahları uyaık olursa kapıdan bakıcısını itiyo içeri girmesin diye.... içim acıyo onu bırakıp giderken bazen kendimi suçluyorum çalışıyorum ona vakit ayıramıyorum diye..........herkesin burda söylediği gibi onlara iyibir gelecek sağlamak için çalışıyoruz... bütün çalışan annelere allah kolaylık versin.. çoçuklarımız ileride inşallah bizi şuçlamazlar onlara ayıramadığımız vakitler için. |
Mesajı Yazan: duygu07
Mesaj Tarihi: 25 Kas 2007 Saat 17:34
günde en fazla 1 saat ayırsanız bile zamanın kalitesi çok önemli bunu bütün uzmanlar söylüyorlar. bunu da unutmamak lazım kıslar.
|
Mesajı Yazan: botag
Mesaj Tarihi: 25 Kas 2007 Saat 19:10
herkese merhaba.ben şu an ücretsiz izindeyim.haziran sonunda işe başlayacağım.benim annemde çalışıyordu.3 yaşına kadar anneannem baktı daha sonra kreşe gittim.ama hiçbir zaman annemi çalıştığı için suçlamadım.çünkü annem bana ve kardeşime gereken zamanı ayırıyor ve sevgisini her an hissettiriyordu.aynı zamanda maddi anlamda da isteklerimiz rahatça karşılanıyordu.bu yüzden ben çalışmamayı hiçbir zaman düşünmedim.kızımı çok seviyorum ve bunu her zaman yanında olamadığım zamanlarda da hissetireceğim ve yanında olduğum her anı iyi değerlendireceğim.bence önemli olanda bu.
|
Mesajı Yazan: ifakat
Mesaj Tarihi: 27 Kas 2007 Saat 18:48
|
bende evde sıkıldım valla ya oh çalışanlara imreniyorum valla ama benim bebeişimi bırakacak yerim yok ama iyi bir iş olur maaşıda iyi olur neden olamsın ama şimdi 500 600 liraya bir işe girsem anca kreşe yeter o yüzden düşünmüyorum banada sanki kımse benim gibi ilglenmez gibi geliyor bundada haklı olduğpuma emini o yüzden annemin işten ayrılmasını beklicem oda çöok zorevdeyim ben köle köle monoton bir hayat Allah dan kızım var yoksda deliririm hiç evde oturmamıştım hamileliğimin 7 ayında izne ayrıldım birdaha dönmedim iyi yaptım ------------- Öyle bir kul hakkım varki benden alınan... ALLAH'ım yarına bırakır ama ,yanına bırakmaz ASLA...!!! |
Mesajı Yazan: duygu07
Mesaj Tarihi: 27 Kas 2007 Saat 21:36
imrenme canım çalışanlar özlemlerle büyütüyor çocuklarını emin ol. ben 800 YTL alıyorum ve memurum. yani sadece emeklilik için çalışıyoruz. aldığımız para da hiçbirşeye yaramıyor desem yeri var. ama sana şunu söyleyeyim sosyal ortam yönünden zor olur sürekli evde kalmak. ama yine de çalışanlar çalışmayanlara çalışmayanlar da çalışanlara imrenir durur.
|
Mesajı Yazan: duygu
Mesaj Tarihi: 27 Kas 2007 Saat 22:19
|
Bence herkes elinden geldiği kadar maddi özgürlüğünü sağlamalı. Bugün olmaz yarın olur, 5 sene sonra olur.. Dışarda olmaz, evde olur... Hiç farketmez. Önemli olan üretebilmek. |
Mesajı Yazan: ALPELLA
Mesaj Tarihi: 28 Kas 2007 Saat 12:24
|
katılıyorum sana hiçbirimizin ne olacağı ya da geleceğin bizlere ne getireceği hiç belli değil
|
Mesajı Yazan: duygu07
Mesaj Tarihi: 28 Kas 2007 Saat 14:17
| haklısın duygu katılıyorum aklıma sonradn birşey geldi. kötü de olsa örnektir vermek gerekir. bazı çocuklar anne babalarına ilerde yardımcı olmak yerine kendi hayat müzadelelerine dalabiliyorlar. o nedenle biz elimizde altın bileziğimizi tutalım lazım olduğunda kullanalım. üretken bir toplum her zaman daha verimli olur. bu konu da önemli ama sadece ilk üç yıl için annelik için part time çalışma fikri de hoş olurdu. yabancı ülkelerde bu varmış. sanırım mysons nikli arkadaş bunu anlatmıştı. onlarda dileyen anneler ilk 3 yıl annelik izni alıyorlarmış. bu da çalışan annelerin bebeklerini en azından kreşlere verebilecek yaşa getirmelerine de devletimiz yardımcı olmalı bence. kayınvalide anne bakabilir belki ama anneler sonrasında profesyonel ellerde çocuklarımız daha iyi bakılabilirdi. o nedenle ben çalışma ve çalışmama kavramlarının bu kadar sıkıntı yarattığı görüşündeyim. yani izinler yeterli değil ve anne babalar bu konuda sıkıntı çekiyorlar.evet ücretsiz izinler var ama adı üstünde maddi yönden keseceksen buyur izin senin demek de kötü birşey. sonuçta bebeğimiz olduğunda maddi zorluklar da belimizi büküyor. sorunu kökten halletmek en doğrusu sanırım. devletimizin bu konuda çalışmalarını dört gözle bekliyoruz. |
Mesajı Yazan: emiralp
Mesaj Tarihi: 28 Kas 2007 Saat 14:31
|
1978kaoka sana katılıyorum.devletimizin çalışan anneler için daha fazla izin konusunda çalışmalar yapmasını bekliyorum.doğum yapmadan önce 8 hafta iyi zaman diyordum bide 5 haftayı aktarınca oooo 13 hafta süperrrddi.ama bebeğim olduktan sonra o 13 hafta nasılda geçiyormuş.hiç anlamadan bitti bile.üstüne rapor ve izinlerde bitiyor.anne olunca anlarsın diye boşuna söylemiyorlar.her yönden farklı oluyor anne olmak. benim annemde çalışıyordu ve bizi başkaları büyüttü.ve ben 5 yaşında bakacak kimse olmayınca okula başladım.ve annemle çok şeyi paylaşamadığım aramızda hep bir mesafe vardı.ama şimdi ben anne olduktan sonra o benim için ayrı bir yerde.öncedende annem özeldi ama şimdi daha ii anlayabiliyorum onu.belkide aramızdaki mesafe annem çalıştığı içindi.ama dediğiniz gibi onların geleceği için çalışmak zorundayız.elimizde çalışma imkanı varken onlar için en iyisini yapmalıyız.annemde böyle yapmıştı.ne oldu onlar çalıştı ve biz ii gelecek sahibi olduk.herşey onların sayesinde.ve şimdi bende oğlumun geleceği için sabah o uyurken veya uyanık olacak eteklerimden çekiştirecek anne anne diye ama ben onu bırakıp güzel kokulumu bırakıp işe gideceğim.
sonuç olarak annem olmadan asla...
ayrıca çalışan anneler için izin sürelerinin arttırılmasını canı gönülden istiyorum..inşallah olur.
bütün anneler özeldir...
sevgilerimle... ------------- 
|
Mesajı Yazan: duru
Mesaj Tarihi: 06 Ara 2007 Saat 20:07
|
Kızlar geçen pazartesi sevk işi için işyerime gittim,hamile olduğumu sürekli görüştüğüm ve samimi olduğum 3 arkadaşım biliyodu sadece onlarda kimseye söylememiş.Beni öyle görünce herkes şok oldu,şube müdürümüz biz senin işe dönmeni beklerken sen 2.ye hamilesin biz ümidi keselim artık senden dedio kadar alışmışım ki eve iş yerine gidince bi tuhaf geldi valla,bakalım hayırlısı şubat veye en geç martta işe başlayacağım bikaç hafta çalışıp doğumöncesi izdne ayrılacağım tekrar.ondan sonrası Allah kerim... -------------
|
Mesajı Yazan: duygu07
Mesaj Tarihi: 06 Ara 2007 Saat 22:16
Canım bence çok şanslısın. Muhtemelen işyerine döndüğünde sana olacakları özetleyeyim mi? Kimse sana iş falan yaptırmayacak. Hatta zor işleri senin üzerinden almak için uğraşıp duracaklar. Emin ol o birkaç hafta hemen geçiverip gidecek. Sen de Yiğit'ten ayrılmanın antremanını yapmış olacaksın. Yani işyerinde hayatının başrolü olacaksın. Emin ol o birkaç hafta su gibi geçiverecek canım. Umarım hayırlısıyla diğer bebişini de eline alırsın. Bu izinler en çok da Yiğit'e yarayacak. Bu yüzden şanslı olduğunu düşün hep.
|
Mesajı Yazan: duru
Mesaj Tarihi: 07 Ara 2007 Saat 15:50
|
Zaten tekrar izne ayrılacağımı bilerek işe döneceğişm için sanırım işe dönüş psikolojisi yaşamayacağım,çok kısa bir süre çalışacağım,dediğin gibi çok ta fazla iş yoğunluğumda olmaz çünkü son haftalarım olacak anlayış göstereceklerini düşünüyorum -------------
|
Mesajı Yazan: ayseser
Mesaj Tarihi: 11 Ara 2007 Saat 18:11
|
merhabalar, doğum sonrası izni çok az . Sadece 8 hafta.Bu konuda neden bir şeyler yapılmıyor.
|
Mesajı Yazan: duru
Mesaj Tarihi: 11 Ara 2007 Saat 23:17
Sevgili Ayşe bu konuda hemfikiriz fakat çözüm mercii biz değiliz, keşke bir yardımımım olsaydı bu konuda-------------
|
Mesajı Yazan: nisanaz
Mesaj Tarihi: 12 Ara 2007 Saat 10:40
MRB ARKADAŞLAR BENDE ÇALIŞAN BİR ANNEYİM ŞUAN 4 AYLIK BİR KIZIM VAR BENDE KIZIM 2 AYLIKKEN İŞE BAŞLADIM TEKRAR DOĞUMUMA BİR BUÇUK AY KALA BIRAKMIŞTM. YA NE KADAR ZOR TATLI MASUM YAVRUCUKLARIMIZDAN AYRILMAK BEN İLK İŞ GÜNÜ ÇOK KÖTÜ OLMUŞTUM ARKADAŞLAR HEM İŞİ Mİ YADIRGADIM HEMDE KIZIMDAN AYRILDIĞIM İÇİN ÇOK ÜZÜLDÜM VE AĞLADIM BÜTÜN GÜN RESMİNE BAKTIM BİRAZ FAZLA DUYGUSALIM AMA ELİMDE DEĞİL GALİBA LOHUSALIK HALİ. ŞUAN YİNE KIZIMI ÖZLÜYORUM VE GÜNÜN BİR AN ÖNCE BİTMESİ İÇİN ELİMDEN GELENİ YAPIYORUM. AMA ONUN İÇİN ÇALIŞIYORUM ONA İİ BİR GELECEK BIRAKABİLMEK İÇİN .SEVGİLER ARKADAŞLAR
|
Mesajı Yazan: ALPELLA
Mesaj Tarihi: 13 Ara 2007 Saat 11:57
| Aynı şeyleri biz de yaşadk canım. Bu konuda maalesef yapılacak bir şey yok. Maddi durumun iyi ise belki ücretsiz izin alabilirsin ama o zaman da özel sektörde çalışıyorsan işini kaybetme riskin var Bizlerin alıştıgı gibi sen de zamanla alışacaksın. Sonuçta dediğin gibi onların gelecei için çalışıyorz Sevgiler... |