ozlem hanım merhaba yenıden,
oğlumun korkuları azaldı ama yanlız kalmaktan, loş ışıkta tek başına kalmaktan hala korkuyor. korktugunu soyledıgı zaman gidip sarılıyorum, korktugu neyse elınden tututp bırlıkte korktugu yere gıdıyoruz.krese uyumu güzel, zorlanmadan alıştık sayılır.
ben daha iyiyim ama hala hırsım geçmedi. bazen duygu patlamalarım oluyor, ağlıyorum sonra rahatlıyorum dönüyorum gunluk yaşamıma.
heralde yavaş yavaş toparlanma sürecine girdik diye düşünüyorum.
ilginize tekrar teşekkur ederım
Düzenleyen demrem - 15 Eki 2010 Saat 10:21