Çocuklarımıza İsraf Etmenin Kötü Oduğunu Öğretelim

> > Beş yaşında idim.
> > Rahmetli babaannem pirinç ayıklıyordu.
> > Bir tane yere düştü.
> > Babaannem eğildi,
> > aramaya başladı.
> > Sağa bakıyor, sola bakıyor, bulmaya çalışıyordu .
> > Çocukluk iste,
> >
> > -Aman babaanne dedim.
> > - Bir pirinç tanesi için bu kadar caba harcamaya,
> > yorulmaya değer mi?
> > Rahmetli ilk defa sertleşti bana karşı, öfkeyle
> > doğruldu.
> > -Sen oturduğun yerden ahkâm kesiyorsun, ' dedi.
> > - Hiç pirinç üretilirken gördün mü? İnsanlar ne
> > kadar zorluk çekiyorlar. Bir pirinç tanesinde kaç insanin
> > göz nuru, alın teri, emeği, çilesi var biliyor
> > musun?'
> > Utancımdan kıpkırmızı olmuştum.
> >
> >
> > Aradan yıllar geçti.
> > Hukuk Fakültesinde öğrenciyim.
> > Alain'in proposlarini okuyorum.
> > Birden irkildim.
> > Babaannemi hatırladım.
> > Alain, bir insan yerde bir iğne görüp de eğilip
> > almazsa, bütün uygarlığa
> > karşı ihanet etmiş olur diyordu.
> > İlave ediyordu.
> > Bir iğnenin üretiminde binlerce insanin alın
> > teri, göz nuru, el emeği vardır diyordu.
> >
> > On dokuz yıl evveldi.
> > Stockholm'e gitmiştim. Bir otele indim.
> > Geceydi. Sabahleyin, traş olmak i çin
> > lavaboya gittiğimde, aynanın yanında ilginç bir not
> > gördüm.
> > 'Lütfen traştan sonra jiletinizi çöpe atmayın,
> > yanda bir kutu var oraya bırakın, bir tek jiletle dahi
> > olsa, İsveç
> > çelik sanayisine yardımcı olun' diyordu.
> > Doğrusu hayretler içinde kaldım.
> > Çocukluğumdan beri çelik eşya denince akla İsveç
> > çeliği gelir.
> > Birçok eşya üzerinde' İsveç çeliğinden
> > yapılmıştır' diye yazardı.
> > İste o ülke, kullanılmış bir tek ufacık
> > jiletin bile çöpe gitmesini istemiyor, ona sahip
> > çıkıyor,
> > gelen turistlere rica yollu uyarıda bulunuyordu.
> >
> > İsviçre'de zaman zaman, belli periyotlarda radyolar,
> > televizyonlar bir haberi duyurur.
> > 'Şu tarihte, su saatte, adamlarımız gelecek.
> > Siz lütfen hazırlığınızı yapın. Okumadığınız,
> > ilgilenmediğiniz, kullanmadığınız ne kadar kitap,
> > dergi, gazete varsa,
> > kâğıt, ambalaj, kutu varsa, velev ki, bir ilaç
> > prospektüsü dahi olsa,
> > kapının önüne koyun. İsviçre'nin kalkınmasına
> > yardımcı olun. Fazla
> > ağaç ziyanına engel olun.'
> >
> > Japonlar son derece sade, basit, yalın mütevazı yasayan
> > insanlardır.
> > Evlerini mobilya ile eşya ile dolduranlar Japonlara göre
> > ruhen tekamül edememiş,
> > hayatın manasını anlayamamış, zavallı kimselerdir..
> > Böyleleriyle; evini mezat salonuna çevirmiş zavallı,
> > diye eğlenirler.
> > Bir insanin gösteriş için eşyanın esiri olması ne
> > kadar acıdır.
> > Vaktiyle Japon ekonomisi darboğazdan geçiyor. İç
> > borçlar, dış borçlar gırtlağı aşıyor.
> > Zamanın başbakanı meclisi toplar.
> > Kürsüye çıkar.
> > Durumu olanca açıklığı ve tehlikeleri ile anlatır
> > ve;
> >
> > -Şu andan itibaren der,
> >
> > -Tanrı şahidim olsun ki, Japonların iç ve dış
> > borçları son kuruşuna kadar ödenmeden,
> > pirinçten başka bir şey yemeyeceğim.
> > -Şu üstümdeki elbiseden başka elbise giymeyeceğim.
> > Dediklerini yapar, en üstten en alta bir israftan
> > kaçınma kampanyası açılır.
> > Japonya bütün borçlarını öder. Bu durumun toplumun
> > bütün kesimlerini, tek istisna olmadan
> > kapsadığını söylemeye gerek yok.
> > Geçenlerde Japon imparatorunun sarayını gördüm.
> > Yarabbim, ne kadar sade, ne kadar mütevazı, ne kadar
> > gösterişten uzak...
> >
> >
> > *Gerekmediği halde elektriği yakmakla, suyu kapamadan
> > bos yere akıtmakta,
> > gece çamurlu ayakkabılarımızı temizlemeden yatmakla,
> > yemek yediğimiz kapları yıkamadan bırakmakla biz de
> > zalimler sınıfına geçmiyor muyuz?
> >
> > *Hayat çok ince, akil almaz incelikte ipliklerle
> > örülmüştür.
> > Her şey o kadar birbirine bağlıdır ki,
> > İlk okul okuma kitabımızdaki bir sözü hiç unutmadım.
> >
> > Bir mıh bir nalı kurtarır.
> > Bir nal bir atı, bir at bir komutanı,
> > Bir komutan bir orduyu,
> > Bir ordu bir ülkeyi kurtarır diyordu..
> >
> > Maddi durumumuz ne olursa olsun,
> > ister zengin olalım ister fakir, hepimiz çok dikkatli
> > olmak zorundayız.
> > Burada parayı da, maddiyatı da aşan büyük bir edep ve
> > incelik vardır.

Maalesef dinimizdede israf haram olmasına rağmen,müslüman bir ülke olarak hiç duyarlı değiliz..

çok güzel bir konu canım.duyarlılığın için teşekkürler.