merabalar;
Bebğim yeni doğduğu zamanlarda sizinkine benzer durumları aynen ben de yaşadım. Yalnız bizim problemlerimizde eşimin ailesi başroldeydi. Kayınvalidemin sanırım oğlunu çocoğu doğunca kaybetme sendromundan ben fazlaca nasibimi aldım. Eşimle bazı rahatsızlıklarımı paylaşmak istediğimde anlaşılmadım ve çok büyük kavgalarımız oldu. Hatta evliliğimiz ayrılma noktasına geldi. Şimdi oğlumuz 2.5 yaşında ve allaha şükür bir orta noktayı bulduk galiba. Gerçekten ilk 2 yıl bizim loğusalık dönemimiz. sağlıklı düşünemeyip herşeyi büyütebiliyoruz. Erkekler bunu anlamak istemiyor ve hatta belki de onlar da bunalıma giriyorlar. Ama her zamanki gibiyuvayı ayakta tutmak dişi kuşa düşüyor.
Size tavsiyem bazı şeyleri büyütmemeye çalışın, evliliğnizdeki ve hayatınızdaki pozitif yönlere odaklanın inanın 2.yılın sonlarında eşiniz de siz de daha sağlıklı düşünmeye başlayacaksınız