Oğlum 3,5 yaşında. 4 hafta önce kreşe başladı. 1 hafta kadar günde 2-3 saatliğine gitti. Sonra zamanla bu süreyi uzattık. ama sadece ilk 2 gün ağlamadan gitti. Okula babası bırakıyor ve her sabah çığlık çığlığa ağlıyor. Öğretmenleri babası gittikten 5-10 dk. sonra sustuğunu faaliyetlere katıldığını, zamanla alışacağını söylüyorlar. Bir de arkadaşlarının velileri gelip almaya başladıkça oğlum pencerenin önünde babasını bekliyormuş.
Çok duygusal bir yapısı var. Pantolonun bir cebine benim, diğer cebine babasının fotoğrafını koydurdu. Gün içerinde çıkarıp bakıyormuş. ve zaman zaman da annemi babamı istiyorum diye ağlıyormuş. Eve gelince de sürekli anne ben babamla seni çok özlüyorum diyor. Kreş öncesi bakıcı bakıyordu evimizde. O dönemlerde hiç böyle şeyler duymadık.
Bir detay daha var. Bir de okul açılmadan bir süre önce bir trafik kazası geçirdik. Kazada sadece ben yaralandım ve Ege kaza yerinde kalırken; beni, O'na hiçbirşey izah etmeme fırsat vermeden apar topar hastaneye götürdüler. Babası da kazanın etkisiyle çok da detaylı düşünememiş ve yine ona birşey anlatmadan bakıcımızı aramış. onlar da gelip çocukları almışlar. ben kazadan sonra ameliyat oldum ve 2 gece hastanede kaldım. bu Ege için ciddi bir travma oldu bence. çünkü eşim de benimle refakatçi kaldı. Ege de ilk kez ikimizden ayrı kalmış oldu.
Okuldaki danışman oğlumda ayrılık aksiyetesi oluşmuş olabilir ama şu an için dr desteğine ihtiyaç yok. NOrmal bir alışma süreci diyor ama anne olarak ben kahroluyorum. Biz onu hiç ağlatmadık. İkna yoluyla inatlaştığı ve ağladığı şeyden vazgeçirdik. şimdi böyle hıçkırıklarla ağlamasına dayanamıyorum. Gerçekten alışacak mı yokda başka çözüm yollarımı bulalım.
şimdiden teşekkürler, saygılar