Tek başına çabalamak !!

Çok zorlu bir hamilelik döneminin ardından fıstığım 1,5 ay önce kucağıma aldım. Hamileliğim sırasında aynı zamanda çalışıyordum. Ancak sık sık kanamalarım oldu, son haftalarda bebiş büyümedi ve doktorumuz artık bebeğimizi doğurtma kararı aldı. Bu sırada evimize katılacak yeni üyemiz için evde yenilikler yaptık, ev inşaata döndü. Hamileliiğimin son ayındaydım ve çok zorlandım. Bu yorgunluğun üzerine dinlenemeden bebişim doğdu. Annem yardım etmek için bana geldi. Merdivenlerden dizinin üstüne düştü ve kemik ödemi oldu, yatıyor. Eşim yardımcı olmuyor. Gece gündüz uykusuz yorgun ve bitkinim. Sinirlerim iyiden iyiye bozuldu. Bebişimin bakımı, annem, evin temizliği, gelen giden misafir.... çok yoruldum. Fıstık ağladığında yataktan çıkıp yanına gitmeye çalışırken yan çize çize gidiyor, gözümün tekini açamadan yediriyorum. Anladım ki vücudum artık dayanamıyor, dinlenmem şart ancak yapamıyorum. Bebeğimi masum ve bana muhtaç güzelliğimi yalnız başına bırakamam. Hepsinin yanında eşimin bu kadar ilgisiz ve merhametsiz olacağını tahmin edemezdim. Bu benim için bir şok oldu. Çok üzgünüm. Tarifi olmayan bir kırgınlığım var. Kafam çok karışık.

 Sizlerde illaki bundan az yada çok sıkıntı ile karşılaşmışsınızdır. Neler yaşadınız ve çözümleriniz neler oldu?

Paylaşır mısınız??