3 yaşında depresyon olur mu?

   Merhaba Nilçin Hanım,
Oğlum 3 yaş 3 aylık. Her zaman uyumlu sakin olarak tanıttığım oğlumu son zamanlarda tanıyamaz olduk. Özellikle 3-4 aydır çok değişti. Ancak davranışlarında bir istikrar da yok. Zaman zaamn aa yine eskisi gibi diyorum, bazen de çaresizlikten ve onda gördüğüm değişimden kahrolup sabaha kadar ağlıyorum
Sorunlara geçmeden kısaca değinmek istediğim şeyler var, bilginiz olursa sorumu daha iyi sorabilirim diye düşündüm.
Oğluma 2,5 yaşına kadar babaannesi baktı. Sonra kreşe başladı. Öğretmeni ondan çok memnundu, kurallara uyan sakin oyuncu ve neşeli, yaratıcı diyordu oğlum için. Kreşe başladıktan1 ay  sonra ağır bir şekilde hastalandı. Alerjik astım ve zatürre nedeniyle Ekimde kreşten ayrıldık. Bizimle kalacak bir teyze aldık yanımıza. Teyzemiz kasımdan bu yana yatılı olarak bizimle. Sağlığı için, hoş görmediğimiz bazı davranışlarına rağmen bizimle. Elinden geldiğince çabalıyor ama sakinliği ve sınırsızlığı sanırım oğlumun değişimine katkı sağladı. Hiç kızamıyor, ağlayınca istediğini yapıyor, vs.. Her defasında uyarıyoruz ama kızamadığını ifade ediyor.
Biz eve gelince kurallar yaptırımlar başlayınca oğlum çıldırıyor. Özellikle uyku saatleri tam bir kabus. Odasına(Saat 9’da) girer girmez ben uyku rutinin başlatıp kitap okumaya başlayınca önce ağlamaklı bir sesle bana kendini acite edecek sorular soruyor. Beni sevmiyor musun? Ben uyuyunca yalnız kalıcam di mi gibi? Ben de çok olumlu sakin yaklaşırım oğluma ama sınırlarını da belirleyerek…Saat ilerleyince gerçek anlamda sinir krizine giriyor. Kendini kasarak sıkarak ağlama, avazı çıktığı kadar titreyerek çığlık atma, vurma veya kendine vurma, şeklinde ortaya çıkan ağlama nöbeti kusarak son buluyor. Eğer bu şekilde uyursa tüm gece sık sık uyanıyor ve ağlıyor. Gece 23’ten önce uyumaz. Sabah da mutlaka 7’de uyanır. Şu sıra dilinden “Çok yorgunum” “Çok sıkıldım” sözleri eksik olmuyor.
Bir yandan da çok tatlı dilli. Seni çok seviyorum güzel annem der sık sık. Babası ile çok eğlenirler. Çok güzel oyun kurar, kendi başına oynar, ama birden offf çok sıkıldım der ve gerilmeye başlar…
 Depresyon mu? Yanlış terbiye kurbanı mı oğlum? Teyzemiz bir ay sonra ayrılıyor. Oğlum da kreşe başlayacak. Sizce de doğru bir karar mı bu?

Düzenleyen Happy_Mummy - 13 May 2011 Saat 22:17

Yazar	Mesaj Konu Arama Konu Seçenekleri Yanıt Yaz Yeni Konu Oluştur Konuyu Yazdır Çeviri Konu
Happy_Mummy Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Üye Kayıt Tarihi: 22 Tem 2009 Durum: Aktif Değil Puanlar: 18	Konu: 3 yaşında depresyon olur mu? Gönderim Zamanı: 13 May 2011 Saat 22:16
	Merhaba Nilçin Hanım, Oğlum 3 yaş 3 aylık. Her zaman uyumlu sakin olarak tanıttığım oğlumu son zamanlarda tanıyamaz olduk. Özellikle 3-4 aydır çok değişti. Ancak davranışlarında bir istikrar da yok. Zaman zaamn aa yine eskisi gibi diyorum, bazen de çaresizlikten ve onda gördüğüm değişimden kahrolup sabaha kadar ağlıyorum Sorunlara geçmeden kısaca değinmek istediğim şeyler var, bilginiz olursa sorumu daha iyi sorabilirim diye düşündüm. Oğluma 2,5 yaşına kadar babaannesi baktı. Sonra kreşe başladı. Öğretmeni ondan çok memnundu, kurallara uyan sakin oyuncu ve neşeli, yaratıcı diyordu oğlum için. Kreşe başladıktan1 ay sonra ağır bir şekilde hastalandı. Alerjik astım ve zatürre nedeniyle Ekimde kreşten ayrıldık. Bizimle kalacak bir teyze aldık yanımıza. Teyzemiz kasımdan bu yana yatılı olarak bizimle. Sağlığı için, hoş görmediğimiz bazı davranışlarına rağmen bizimle. Elinden geldiğince çabalıyor ama sakinliği ve sınırsızlığı sanırım oğlumun değişimine katkı sağladı. Hiç kızamıyor, ağlayınca istediğini yapıyor, vs.. Her defasında uyarıyoruz ama kızamadığını ifade ediyor. Biz eve gelince kurallar yaptırımlar başlayınca oğlum çıldırıyor. Özellikle uyku saatleri tam bir kabus. Odasına(Saat 9’da) girer girmez ben uyku rutinin başlatıp kitap okumaya başlayınca önce ağlamaklı bir sesle bana kendini acite edecek sorular soruyor. Beni sevmiyor musun? Ben uyuyunca yalnız kalıcam di mi gibi? Ben de çok olumlu sakin yaklaşırım oğluma ama sınırlarını da belirleyerek…Saat ilerleyince gerçek anlamda sinir krizine giriyor. Kendini kasarak sıkarak ağlama, avazı çıktığı kadar titreyerek çığlık atma, vurma veya kendine vurma, şeklinde ortaya çıkan ağlama nöbeti kusarak son buluyor. Eğer bu şekilde uyursa tüm gece sık sık uyanıyor ve ağlıyor. Gece 23’ten önce uyumaz. Sabah da mutlaka 7’de uyanır. Şu sıra dilinden “Çok yorgunum” “Çok sıkıldım” sözleri eksik olmuyor. Bir yandan da çok tatlı dilli. Seni çok seviyorum güzel annem der sık sık. Babası ile çok eğlenirler. Çok güzel oyun kurar, kendi başına oynar, ama birden offf çok sıkıldım der ve gerilmeye başlar… Depresyon mu? Yanlış terbiye kurbanı mı oğlum? Teyzemiz bir ay sonra ayrılıyor. Oğlum da kreşe başlayacak. Sizce de doğru bir karar mı bu? Düzenleyen Happy_Mummy - 13 May 2011 Saat 22:17

Nilçin DoyranBengisu Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Katılımcı Üye Kayıt Tarihi: 04 Şub 2011 Durum: Aktif Değil Puanlar: 193	Gönderim Zamanı: 13 May 2011 Saat 22:37
	Merhabalar, Buradaki oğlunuzun yaşadığı durum daha çok tutumlarla ilgili diye düşünüyorum. Bakıcı teyze belki farkında olmadan, oğlunuza kıyamadığı için herşeyi kabul edip sizin otoritenizi çocuğun gözünde azaltmış. Burada önemli olan sizin ve bakıcının aynı kuralları uygulaması ve sonuçta hep aynı kararlılıkta devam etmeniz gerekir. 1 ay sonra yeniden yuvaya başlaması davranış problemlerini azaltabilir ama bir yandan da bakıcının değişmesi bütün düzeni bozabilir. Belki yuvaya başladıktan 2-3 hafta sonra bakıcıyı bırakmak daha doğru olabilir. Bu yaşta depresyon görülür fakat ben oğlunuzda bu durumun tavırlarla ilgili olduğunu düşünüyorum. Yuvaya başladıktan sonra da sorunlarınız devam ederse bir uzmandan yardım almanızı tavsiye ederim. Sevgiler