Bebeğime Karşı Olan Hislerim Çok Dengesiz

lplpp Herkese selamlar;
Sırf içimi dökmek için buraya üye oldum. Bebeğim 53 günlük. Doğumun ardından eve geldiğimde bebeğim eşim ve ben yalnız olmayı planlamıştım. Fakat öyle olmadı. Evdeki aşırı kalabalık,herkesin bebek hakkında laf sahibi olması,bebeğimin sürekli kucaktan kucağa gezmesi beni çok rahatsız etti ve bunalttı. Bir haftalık bu kalabalıktan sonra tek annem kalmaya başladı yanımızda.
Annemde eşimin istememesi üzerine bir hafta kaldı o ara büyük problem yaşadık eşimle aramız bozuldu. Zaten doğumda bebeğimi görünce ben o muhteşem annelik duygusunu yaşamamıştım ve bu yüzden kendimi sürekli suçluyordum. Sütümün olmaması herkesin bu nedenle beni kınayarak ''aa bebeğini emzirmiyor musun?'' diye sormasıda tuz biber oldu.
Eşimin ailesinin gereksiz alınganlıkları tripleride cabası. Bebeğime ilk baştan beri yoğun duygular besleyemedim ve tüm bunlar beni iyice uzaklaştırdı gibi geliyor ve ben çok vicdan azabı çekiyorum. Bazen bebeğim olmasaydı tüm bunlar olmazdı diye düşünüyorum. Bebeğimi herkesten özellikle eşimin ailesinden inanılmaz kıskanıyorum. Onlar bebeğime dokunduğunda sanki yavrusuna dokunulmuş kediler nasıl yavrusunu istemezse bende bebeğimden iyice soğuyorum sanki.

Sürekli bana akıl vermeleri kendimi yetersiz hissetmeme neden oluyor.Bazen eşime bile sinir oluyorum onu bile istemiyorum yanımda. Bu yaşadığım duygulardan bebeğimi suçluyorum bazen. Olmasaydı diyorum ya da biraz daha geç doğsaydı diye düşünüyorum. Bebeğime bir zarar gelecek diye ödüm kopuyor ona en iyi şekilde bakmaya çalışıyorum. Ama o sizlerin hissettiği annelik duygusunu ben maalesef hissedemiyorum. Hep böyle olmasından böyle hissetmekten korkuyorum kötü bir anne olmak istemiyorum. Ne yapacağım bana akıl verin lütfen.