Ben annemden uzakta büyüdüm

Arkadaslar, benim bebekligim ve cocuklugumun büyük bir kismi annemden uzakta gecti. Ben 9 aylikken babaannemin yanina göndermisler, sonrasinda 8-10 yas arasi annemle birlikte kaldim. Sonra temelli olarak 11 yasinda annemle babamin yanina Almanyaya geldim. Benim gibi annesinden uzakta büyüyen varmi? Ben anne olduktan sonra bu konu daha cok aklima gelmeye basladi diyebilirim. Anneden uzak olmanin sonuclarini sanki anne olduktan sonra daha cok kafama takmaya basladim. Annemle olan iliskimiz sanirim bu ayriliklardan dolayi, biraz mesafeli. Annemi cok seviyorum, bu süphesiz ama sanki aramizda bir duvar var. Ben annemin dizinde agladigimi hatirlamam mesela. Durduk yere beni öptügünü, veya benim onu öptügümü de hatirlamiyorum. Ilk oglum dogdugundan 1 gün sonra annem Türkiyeye izine gitmisti 2 haftaligina. Ikinci oglum dogdugunda da ertesi gün geldi hastaneye. Aslinda bu konuda cok doluyum ben ama anlatsam, sayfalarca bitmez. Sizi de fazla SIKMAYAYIM. Iste ben anne olduktan sonra bu eksikligi daha cok anliyorum. Belki benim durumumda olan arkadaslar vardir aranizda. Paylasirsaniz sevinirim.

Melekcim annene cok üzüldüm gercekten. Ne güzel, siz konusup sorunlarinizi halletmissiniz. Aslinda biz annemle öyle küs falan da degiliz. Sanirim annem benim bu halimin farkinda bile degil. Yani ben annemle görüsüyorum ama iste benim kendi icimde sakladigim kirginliklarim var. Bunlari ona söylemeyi hic düsünmedim, düsünmüyorumda. Cünki onu kirmaktan, üzmekten korkuyorum. Bazen yeri gelince konu konusuluyor, ama fazla derinlere inmeden. Beni ve ablami maddi durumlari elvermedigi icin o zamanlar babaannemin yanina göndermisler, kendileri almanya da calismak zorunda olduklari icin. Ama beni üzen yaninda oldugumuz dönemlerde bunu telafi etmemis olmasi. Annem zaten duygularini cok net gösterebilen bir insan degil. Eminim o da bizi seviyordur. Ama dogum yaptigimin ertesi günü izine gitmesi beni yanliz birakmasi beni üzdü. Ikinci dogumdan sonra da bana telefon acti tebrik etti yarin gelirim ben gec oldu artik dedi (saat 0.18 de dogum yaptim). Ama kayinpederim bile hastaneye geldi o saatte annem gelmedi. Bu da beni üzdü. Dügünüm olacagi zaman da bana pek destek olmamislardi. Daha böyle coook olaylar iste. Dedim ya hepsini anlatsam sayfalarca sürer. Ben burdaki anneyle ilgili yazilari okuyunca böyle icim biraz buruk oluyo.

canlarim inaninki cok uzuldum okurken ama bu buruk yasayis  size mukemmel annelik duygusu katmisss simdi inaniyorumki sizler mukemmel birer annesiniz sevgilerr

Hercai75 Yazdı: Melekcim annene cok üzüldüm gercekten. Ne güzel, siz konusup sorunlarinizi halletmissiniz. Aslinda biz annemle öyle küs falan da degiliz. Sanirim annem benim bu halimin farkinda bile degil. Yani ben annemle görüsüyorum ama iste benim kendi icimde sakladigim kirginliklarim var. Bunlari ona söylemeyi hic düsünmedim, düsünmüyorumda. Cünki onu kirmaktan, üzmekten korkuyorum. Bazen yeri gelince konu konusuluyor, ama fazla derinlere inmeden. Beni ve ablami maddi durumlari elvermedigi icin o zamanlar babaannemin yanina göndermisler, kendileri almanya da calismak zorunda olduklari icin. Ama beni üzen yaninda oldugumuz dönemlerde bunu telafi etmemis olmasi. Annem zaten duygularini cok net gösterebilen bir insan degil. Eminim o da bizi seviyordur. Ama dogum yaptigimin ertesi günü izine gitmesi beni yanliz birakmasi beni üzdü. Ikinci dogumdan sonra da bana telefon acti tebrik etti yarin gelirim ben gec oldu artik dedi (saat 0.18 de dogum yaptim). Ama kayinpederim bile hastaneye geldi o saatte annem gelmedi. Bu da beni üzdü. Dügünüm olacagi zaman da bana pek destek olmamislardi. Daha böyle coook olaylar iste. Dedim ya hepsini anlatsam sayfalarca sürer. Ben burdaki anneyle ilgili yazilari okuyunca böyle icim biraz buruk oluyo.