Daha küçük bir kızken, mutluluğumda, üzüntümde, hastalığımda, ilk heyecanlarımda sanki benden daha çok hissedecersine gözlerinde hep bir iki damla yaş görürdüm hani de, nedenini sorardım ya sana anne ve sen her seferide "Anne olunca anlarsın" derdin bana. Neyi anlayacaktım ki, ben bendim işte, farklı ne olabilirdi ki anne olduktan sora. Taaki ben de bir anne olana kadar anlamsz bir geçiştirme gibi gelmişti bu sözlerin bana. Anne olduktan sora ise tek tek ve sırasıyla bulmuştu anlamını farklı olan şey?
İlk bebeğimi kucağıma aldığım zaman ki yoğun mutlulukta, gözümdeki yaşlardaydı anlamı. Ona ilk süt verişimde, sebepsiz ağlayışlarındaki çaresizliğimdeydi. Yemek yemediği, iştahsız günlerindeki huzursuzluğumda, hastalanıp ateşlendiği geceler kalp çarpıntıları içinde başında beklediğim gece nöbetlerindeydi anlam.Hiç bir şeyin bölemediği uykumdan bir "ııh" sesiyle uyanıverişimdeydi. İlk anne deyişini duyduğum zaman, yanağımda beliren damlalarda, ilk adımlarını atarken, düşecek endişesiyle heyecanlanmalrımda, ilk mumunu üflediğindeki varoluş ve varedişin hazzındaydı. Oynarken düşüp bir yerini kanattığında yüreğimin parçlanmasında, bilinçsiz attığım çığlıktaydı. Kreşe gitmek istemediği günler boynuma sarılıp " beni bırakma " anne diye ağladığında çaresiz ve ağlayarak işe gitmelerimde, ilk gösterisinde mağrur ve buğulu gözlerle izleken onu, bana gönderdiği öpücükteydi anlam. Bir derdi olduğunda veya bir soru sorduğunda ona en doğru cevabı verebilme çabalarımdaydı... ve bir anneler gününde " anneciğim seni çok seviyorum, anneler günün kutlu olsun" dediğinde, mutluluktan anneciğim, mutluluktan diye cevap vermek zorunda kalışımdaydı anne olmanın anlamı.
Canım annem, kimbilir yaşayacağım süreçlerde daha ne anlamlar kazanacak, yıllar önce söylemiş olduğun bu cümle. Bütün diğer anneler gibi, sen de benim meleğimsin.Hep sağlıklı, mutlu ve benimle ol. İyiki varsın.
ALINTI...
Düzenleyen HaYaL - 03 Oca 2008 Saat 01:44