Özlem Hanım merhaba...
Benim 4 yaş 2 aylık bir oğlum var... Kendim büyütüyorum... Bebekliğinden beri her zaman uyumlu, söz dinleyen bir çocuktu. Bizi hiç üzmedi... Zaman zaman hırçınlıkları oldu ama hep konuşarak hallettik sorunları.. Yapmak istemediği bişey olduğunda her çocuk gibi tepkileri olmuştur ama genelde sorun çıkarmayan bir çocuktur. Ben oğlumu yalnız büyüttüğüm için 22 aylıkken kreşe gönderdim. Kreştede mutluydu. Seneye anaokuluna başlayacak. Hem çok hasta olduğu için hemde anaokulunda okulu değişeceği için bu sene evde olmasına karar verdik, kreşe göndermedik...
Benim size sormak istediğim oğlum artık benden hiç ayrılmak istemiyor. Bu yaşına kadar evde büyütsem davranışlarına bir anlam verebileceğim benden hiç ayrılmadı diyeceğim ama kreşede yolladım. Tuvalete gidiyorum kapısında oturup bekliyor. Babaannesine bırakıp ekmek almaya çıkmak istedim sabah "Allahım ne olur anneme bişey olmasın. Annemi bidaha görebilecekmiyim nolur geri gelsin " diye ağladı
En fazla ayrılığımız evin içinde yaşanıyor. Ben mutfakta yada oturma odasındayken o salonda çizgi film izliyor vs. gibi... Hocam ağlaması şımarıklık ağlaması değil. Oyuncak isteyip alınmadığında hırçınlaşıp ağlayan bir çocuk bile değildir benim oğlum. Nasıl yaklaşmamız lazım.. Yara almasını istemiyorum. Bana bir yol gösterirseniz ona göre hareket edicem.
Çok uzun oldu kusura bakmayın. Şimdiden teşekkürler...