merhaba özlem hanım, kızım tam 41 aylık...kreşe başlayalı 3 ay olacak...yaşıyla da ilgili olabilir belki ama kreşe başlayalı fazlasıyla değişti...değişimin normal olduğunu bilmekle beraber zorlandığım konular oluyor...örneğin söz dinlememe, birşeyin yanlışlığı konusunda güzellikle uyarmama rağmen tersini yapma, umursamamazlık vurdumduymazlık tarzında davranışlar, yüksek sesle bağırarak konuşma, arkadaşlarıyla veya yetişkin kim olursa sürekli inatlaşma ve ilişki içinde agresifleşme, bizim ailemize göre terbiyesiz sayılabilecek kelimeler sarfetme...
tabiki kreşte etkilendiği arkadaşları var tabiki bunlar yaşamamız gereken şeyler diye düşünüyorum ama hayatın içinde bunları yaşarken çok zorlanıyorum çok sabırlıyım ama çoğu zaman sabredemediğimi ve onu azarladığımı farkediyorum artık...buda onu iyice asi yapıyor...bunu yapmak istemiyorum ama kızım çok ilginç noktalarda bile kriz yaratmayı başarabiliyor....örnek vermel istiyorum...pazar günü annem babam bizdeydi dışarı çıktık hep beraber gezdik dolaştık eve geldik ben evin kapısını açarken kızım bina koridorunda hopluyor zıplıyordu babam annemde var yanımızda....yere düştü, babam kaldırmak istedi yerden yani yardım etti kalkması için...ama kızım ağlamaya başladı ben kendim kalkabilirim sen niye kaldırıyosun diye bende kızım tabiki sen kendin kalkabilirsen zaten hep öyle oluyor bu seferlik deden yardımcı olmak için ellerinden tuttu dedim...ama kızım ağlamaya devam etti, eve girdik anterede dakikalarca ağladı..halının üstünde süründü vs...ben yine sabrımı koruyarak biraz ağladıktan sonra hadi tamam sakinleştiysen gel sarıl bana elimizi yüzümüzü yıkayalım dedim biraz itiraz eder gibi oldu sonra sarıldı bana...
ama her zaman aynı şekilde sabrımı koruyamıyorum çünkü biz aile olarak gereksiz hayır diyen gereksiz kendi keyfimiz için kızımı ihmal eden bir aile değiliz...ama kızım böyle davrandığında nerde hata yapıyoruz diyorum kendime....sabhları kreşe hazırlanmak da zor hiç acele etme durumları yok zaten çocukların her zmana herşey oyun onlar için biliyorum ama umursamaz davranışlar beni duymazdan gelmeleri beni çok yoruyor...hani bir söz vardır; birine işkence etmek istersen onu umursama diye.....birde kzıımla drama yapıyoruz çok seviyor.. bazen o anne oluyor ben bebek bazen o öğretmen oluyor ben öğrenci bu dramalarda ben kızımın psikolojisiyle ilgli güzel çıkarımlar yapıyorum iyi oluyor...mesela dün ben kreşe gitmek istemeyen bir çocuktum kızım da annemdi dedimki anne kreşe gitmek zorundamıyım gitmiycem dedim :))) oda bana kreş çok eğlenceli bir yer oyunlar oynarsın dedi...öğretmen nasıl biri dedim? oda seninle oyun oynar bir de kızan biri demezmi ben şaşırdım biraz ama çaktırmadım devam ettik oyuna....böyle bazı ipuçları veriyor hoşuma gitmeyen acaba kreşte çok mu sıkıyolar bu davranışlar ondan mı evde açığa çıkıyor....öğretmenle konuşuyorum sorun yok okulda çok iyi diyor kızım için....yorumunuzu merakla bekleyeceğim...teşekkür ediyorum...