kayınvalide fobisi

merhaba doktor hanım...ben 3 ay önce doğum yaptım..doğumdan önce kayınvalidemle aram çok iyiydi..çok seviyordum onu..doğumum çok kalabalık geçti.odada 15 kişi vardı nerdeyse..eşimin tarafında erkek çocuk hiç olmadığı için oğlum çok kıymetli onlar için.bütün akrabalar geldi nerdeyse...kayınvalidem de demedi ki çok kalabalık oldu çıkalım diye..neyse evime geldim..sezeryanla doğum yaptığım için ağrılarım vardı.kayınvalidem sağolsun ev işlerine çok yardım etti.annemle beraber kaldılar bir süre yanımda.ama keşke kayınvalidem hiç kalmasaydı..bebeğimle ilgili herşeye karıştı...emzirirken kolunun nerde olacağına bile...beni hiç dinlemedi.emzirirken yanımda kimse olsun istemiyordum bir ara.bunu ona söyledim.o gün aşimin tarafından misafirler gelecekti.dedim ki anne odaya alma ben utanıyorum emzirip çıkarım dedim.onlar yabancı mı kızım dedi.ben de istemiyorum anne utanıyorum dedim..neyse kapıyı örttü gitti.misafirler geldi aynen hepsi odada....ben bebeğimin üerini az örtüyordum ev çok sıcak gelip bir kat daha örtüyor...anlatıyorum anne ben programlar izliyorum kitaplar okuyorum doğrusu böyle diye ama biz böyle yapmadım diye kendi bildiğini yapıyor.yapmasa da dili yetiyordu....artık bir gün dayanamadım lavobada gece ağladım...ertesi gün gidecekti zaten...sonra annem kaldi yanımda .40ım çıkana kadar.ama ben lohusalıkta yaşadığım bu bunalımı bir tüürlü unutmıyorum..artık kayınvalidemin yaptığı herşey batıyor bana...zaten hemilelikten önce depresyon ilaçları kullanıyordum...zor mücadele ediyorum...bebeğimle geçen kayınvalidemlere gittik ..evleri sobalı zaten bir sıcak bir soğuk..kendileri gelmiyor bizi bekliyorlar..nese bebeğimi emzirdim uyuyacak gözlerini açtı bir ara kucağımda geldi yanıma bağıra bağıra konuşmaya başladı.anne biraz sessiz ol dedim..uyanmış zaten dedi..o şimdi tekrar yumar gözlerini dedim..yok yok uynamış o   hem uymaya m mı  geldi buraya ver dedesine sevsin diyor yaaaa......sanki maskot var elimde...şimdi evde tek başıma bakıyorum bebeğime..kayınvalidemin gelmesini hiç ama hiç istemiyorum..çok zorlanıyorum....sürekli evin içindeyim...depresyona girmekten korkuyorum...

aynen benimde aynı herşeye karışıyor çoçuğu sıcaktan boğacak nerdeyse bende 1 aylık anneyim ama kendimi hiç iyi hissetmiyorum ömür boyuncada hissetmicem galiba çünkü kayınvalidem bizimle birlikte yaşıyorrr 

kayınvalidem ben çalışırken bebeğime bakmak için bize gelecek..annem kalıyordu ama onun gitmesi gerekiyor artık..beni şimdiden stres bastı .ne yapacağım bilmiyorum..üzüldüğüm kırıldığım noktaları ona söylesem o çok kırılır diye korkuyorum..eşim de söyleyemiyor...iki arada bir derede kaldık..