ilk bebeğimi düşük yaptım bana tutunamadı güzel yavrum.
ikinci bebeği karar verdik ve buda düşerse diye hep içimde bir korku
vardı. gel zaman git zaman düşükten iki sene sonra hamile kalabildim
biraz zor oldu tedavi falan filan derken. en sonunda hamiştim çok mutluydum
anlatılması zor bir duyguydu hem yanlızlığı paylaşacak hemde evlat sahibi olacağım.
ailemin yanımda olmaması ve yaşadığım şehirde eşimden başka kimsenin olmaması
korkutuyordu beni fakat bu korkuyu atlattım ben güçlü bir anne olucam dedim.
ve o gün yaklaştı bebeğimi kucağıma aldım sezeryanla. sanki beni kesip biçmediler
ilk gün hastanede ayağa kalktım herkez kızdı bana yatsana sen ameliyatlısın diye.
ben anneydim bebeğimin bana ihtiyacı vardı genel annestezi bile istemedim hemen
bebeğimi emzirmek için. eve çıktığımdada öyle hem bebeğime baktım hem evimin işine
belkide bana yardımcı kimsenin olmadığını bildiğim için sıvadım kolları.
anne olmak çok güzelmiş evladımın her bana baktığı an içim eriyor.6 sene boşu
boşuna beklemişim diyorum. allahım uzun ömürler versin yavruma yavrularımıza.