Esracım yazılanları büyük bir ilgi ile satır satır okudum.
Meryeme katılıyorum senin onun ağlamasına gösterdiığiniz hassasiyetin farkında arda bence o yüzden bu süreç senin ve eşin için zor oluyor. burda bakıcının yetersizliğide etkili tabiki. onu yeterince eğlendiremedeği ilgilenmediği için çocuk evde ve onunla olmak sitmediğinden sizi göndermek istemiyor işe. öncelikle bence hemen yavrunu kreşe vermen gerektiği yaşı gelmiş artık bence. çocukta dengini arıyor. ilk zamanlar ağlayacaktır elbet ama zamanla eminim bunu kararlı bir tutumla aşacaksınız. Nilgün'an kızının kreşteki uyumu gibi bir uyum yakalayacağına eminim.
ben bile oğlumun 22 aylık olmasına rağman enerjisini atamadığını ve oyun konusunda bakıcımızın eksik kaldığını görüyorum canım. burda yavrularımızın erkek çocuk olmasınında etkisi var. kız çocuk olsa idi eminim bakıcı ile bu kadar sorun olmazdı. erkek çocuk top oynamak hoplamak zıplamak istiyor bakıcılarımızda bayan olmaları nedeniyle bu kadar onların isteklerini karşılayamıyorlar.
bu nedenle ben 2 yaşını geçsin alperi kreşe verecem 2 yaş 3 aylıkken filan. birde diğer bir tespitimi senle paylaşmak isterim kreşe geç giden çocukların oraya taynaşması biraz daha zor oluyor sanırım benim iş yerinden bir arkadaşımın kızı 4,5 yaşında ilk kez kreşe gitti o vakte kadar bakıcı ile büyüdü. ilk 1 ay arkadaşım için işkence idi. ama sonraları zeynep annesine haftasonları bile kreşe gitmeyeceğim mi diye sormaya başladı.
çalışan anne olmak gerçekten.