ah ahh yaramı deştiniz yine.....
ben sevgili babacığımı kaybettiğimde 15 yaşındaydım

, o ise henüz 33 yaşındaydı

,benim küçüğüm 8 onun küçüğü 5 yaşındaydı yavrum neredeyse hiç hatırlamaz......kankanseriydi,2 sene tedavi oldu iyileşti,bir sene herşey normaldi,sonra birden fenalaştı ve 3 ay içinde gitti,hastalık tekrarlamıştı


evet unutulmuyor ama acısı zamanla hafifliyor,hoş ben şimdi bile okuyup yazarken gözlerim doluyor ama...ben babamı çok ama çoook severdim ilk aşkımdı o benim...şimdi oğlumla babasını seyrettiğim zaman çok mutlu oluyorum allah onları ve bizleri ayırmasın diye dualar ediyorum....
yüce rabbim kimseyi anasız babasız bırakmasın ( amin )
benim gibi babasız kalan dostlarımı o kadar iyi anlıyorum ki.......
Düzenleyen nilay - 25 Tem 2008 Saat 13:21