asabiyet

en kötüsü dün akşamdı farkında olmadan çok kızdım oda korktu gözleri doldu onun psikolojisini kötü etkiliyorum diye çok korkuyorum. onu iyi yetiştiremediğimi ve yetersiz bir anne olduğumu düşünüp daha çok üzülüyorum şimdi ücretsiz izindeyim seneye işi başlayacağım öğretmenlik yapıyorum o zaman daha çok yorulup sitresli olacağım o zaman kızıma kötü davranmaktan korkuyorum.

eşime kızdığımda da sanırım kızımdan çıkarıyorum sinirimi. eşimin işinden dolayı küçük bir yerdeyiz sosyal bir faaliyette bulunumıyorum arkadaşım yok. üstüne tayinimiz çıkacak. eşimen beni götürüp götüremeyeceği belli değil, eşimin ailesi ile sorunlarım var bunları düşündükçe sinirleniyorum ne yapacağıma şaşırdım. dört duvar arasında tıkıldım kaldım dışarıya istediğim gibi çıkamıyorum. annemlerin yanına gideceğim ona bile şartlı gidiyorum nerdeyse kayınvalidemlere gidersem gitmeliymişim gibi. evlilik böyle bir şey mi? offf her şeyden bıktım oysa daha 1.5 yıllık evliyim eşimi çok seviyorum ama sevgi yetmiyor.

 

birsürü bir sürü sıkıntı iyice sinirlerim bozuldu buda kızıma yansıyor. hayatta en son kızıp bağırmak istediğim kişi. ona bağırıp kızıp psikolojisini bozmak istemiyorum. ne olur bana yardım edin sinirlerime nasıl hakim olabilirim.bu durumdan nasıl kurtulacağım.