2 yaş sendromu

Öncelikle 2 yaş döneminde görülen davranış değişikliklerini bir sendrom olarak adlandırmak yerine çocuğunuzun gelişiminin bir parçası olarak görmenizde yarar var. Çocuklar 18 aylık dönemden başlayarak, kendilerini ve çevrelerini tanımaya, test etmeye başlarlar. Bir yandan kendi bireyselliklerini, bağımsızlıklarını ilan etmek isterken, bir yandan da sizden kopmak istemezler. Bu tarz ikilemlerin yaşandığı bir dönem olan 2 yaş dönemi inatçılığın ve ebeveyn-çocuk arası çatışmaların sıklıkla yaşandığı bir dönemdir. Çocuklar kendi varlıklarını kabul ettirmek için söylenilen her şeye karşı çıkarlar. Bu sayede sadece kendi isteklerini yapacaklarını size ve çevresine kanıtlamaya çalışırlar. Sürekli inatlaşan, istekleri olmayınca da bağırıp çağıran, yerlerde tepinen çocuğunuz sizin için adeta yeni biri gibidir. Birçok anne-baba çocuklarındaki bu değişime bir anlam veremezler ve nasıl bir tavır sergilemeleri gerektiği konusunda tereddüt yaşarlar.

Her şeyden önce ebeveynlerin, çocuklarının içinde bulunduğu bu dönemin, beklenen doğal bir gelişim süreci olduğunu ve çocuklarının kişilik gelişimi için gerekli olduğunu anlamaları gerekiyor. Çocuğunuz sizinle inatlaşarak ve de isteği olmayınca kavgacı bir tutum sergileyerek bir bakıma sizi ve sınırlarını test etmektedir. Sizin kurallarınızın ne kadar geçerli ve tutarlı olduğunu bilmeye ihtiyaç duymaktadır. Size önerimiz bu tarz davranışlar karşısında olabildiğince sakin kalmaya çalışın. Çok fazla bağırmamaya ya da sesinizi yükseltmemeye özen gösterin. Bunun yerine çocuğunuzun sakinleşmesi için ona zaman verin, bu süre içinde onunla ilgilenmeyin. Sakinleşince onunla konuşun, neden bazı şeylere izin vermediğinizi/vermeyeceğinizi ona anlatın. Ayrıca dikkatini başka yöne çekmeye çalışmak, bir oyuncak vermek de işe yarayabilir.

Çocuklar kurallara ihtiyaç duyarlar ve bunları zamanla uygulamayı öğrenirler. Bir bakıma kurallar çocuklar için güvenli bir çerçeve oluşturur ve onları gerçek hayata hazırlar. Bu yüzden siz de çocuğunuzun yaş, gelişim ve kişilik özelliklerini dikkate alarak evde bazı kurallar koymayı deneyebilirsiniz (örn; yemekten önce şeker yememek, akşam belirli bir saatte uyumak, gibi).

Bir diğer önemli nokta da önceden “Hayır” dediğiniz bir şeye daha sonra “Evet” demeyin. Bu hem çocuğunuzun kafasının karışmasına neden olur hem de sizin kurallarınızın tutarlı olmadığı ve bozulabileceği mesajını verir. Eşiniz ya da diğer aile üyelerinin de tutarlı davranması oğlunuzun kuralları öğrenmesi açısından önemlidir. Eğer sizin “Hayır” dediğiniz bir şeye eşiniz ”Evet” diyor ise oğlunuz bu tutarsızlığı farkedecek ve inatlaşarak, ağlayıp sızlanarak isteklerini size yaptırabileceğini deneyimlemiş olacaktır. Bu yüzden koyduğunuz kurallara bağlı kalabilmeniz oldukça önemli. Kuralların sayısından çok onlara ne denli bağlı kalındığının önemli olduğunu hatırlatmamızda yarar var.

Son olarak, çocuğunuzun artık bağımsız bir birey olma yolunda ilk adımlarını attığını ve bu dönemde birtakım çatışmalar yaşamanın çok normal olduğunu aklınızdan çıkarmayın. Çocuğunuzun sizden ayrı bir varlık olarak kendini gerçekleştirmeye çalıştığını ancak sizin desteğinize de ihtiyacı olduğunu unutmayın. Çocuğunuzun istemediğiniz davranışı ile ilgili olarak onun anlayacağı şekilde konuşmak ve kuralları belirlemek, olumsuz davranışı önleme konusunda size yardımcı olacaktır. Çocuğunuz o davranışın neden yapılmaması gerektiğini ve bu davranışı yapmaya devam ederse sonucunda ne olacağını kesin olarak bilmelidir.


alıntıdır