2 yaş sendromu

Biz galiba alıştık bu döneme. geçinip gidiyoruz. Arda'nın da krizleri geliyor bazen. İstediği olmayınca yere oturuyor ve avuçlarıyla olanca gücüyle yere vuruyor. Vurdukça eli acıyor daha da hırlanıyor. Kerata öğrendi şimdi elini yavaş vuruyor. Bir yerde "öfkesini yaşamasına izin verin" yazmıştı. Bırakıyorum bende sonra odasına gidip yatıyor yatarkende sütünü içiyor. Süt de ayrı bir dert bizim için. Süt içip yemek yemiyor. Birde babasında korkuyor babası öyle bir bakış atıyor ki çocukcağız koşa koşa bana sığınıyor. Ben kendimi yırtsam umursamıyor. Bi kişiden çekinsin diye babasına destek oluyorum bende böyle böyle idare edicez duygu07 başka yolu yok galiba.

Ne yani her iki yılda bir sendrom mu yaşayacağız ailecek yandık 

yavaş yavaş bizde yaklaşıyoruz bu döneme ne iyi olmuş bu topikEzo'nun çok fazla olmasada şuan ara ara inatlaşmaları oluyo ,ben yalnızken halledebiliyorum ama yanımızda anneanne yada babaanne varsa işim çok zorlaşıyor malesefşu sıralar ağlamaya başladı çok önemsemiyorum ama bazen gerçekten kıyamet koparırcasına ağlıyor o zaman yalnız bırakmakta pek işe yaramıyorne yapacağımı şaşırıyorum

Yani annelerimiz "çok usluydunuz,bıraktığım yerde oynayıp uyuyordunuz" dediği beyaz bir yalan mıydı
Gerçi bizler de az yapmamışızdır sanırım ama herhalde akılda hep güzel şeyler kalıyor