Sayfayı Yazdır | Pencereyi Kapat

Çalışan anne.

Nereden Yazdırıldığı: Anne Olunca Anladım
Kategori: ARŞİV
Forum Adı: Çalışan Anne & Bakıcı & Kreş
Forum Tanımlaması: (ARŞİV) Sorularınız ve cevapları... (ARŞİV)
URL: http://www.anneoluncaanladim.com/forum/forum_posts.asp?TID=16899
Tarih: 12 Eyl 2025 Saat 00:12


Konu: Çalışan anne.
Mesajı Yazan: rüzgar
Konu: Çalışan anne.
Mesaj Tarihi: 30 Haz 2009 Saat 09:39
Merhaba Özlem Hanım,
Ben çalışma koşullarım nedeniyle düzenli mesai saatleri olmayan bir anneyim.3 yaşındaki kızıma 1,5 yıl  kendim baktım.Şimdi annem bakıyor.Ancak ne zaman işim biterse hemen kızıma koşuyorum.Hatta bazı günler hiç işe gitmiyorum.Ancak bu günler hep haftanın aynı günleri olmuyor.Çevremdekiler çocukların rutini sevdiğini,benim her gün aynı saatte eve dönmem gerektiğini söylüyor.Bense işe ayırmam gerekmeyen her anı kızımla paylaşmaya bayılıyorum ve böyle yapmam gerektiğini düşünüyorum.Bu arada kızım bana çok düşkün ,ben evdeysem asla yanımdan ayrılmaz,herşeyi birlikte yaparız.Sizce doğrusu ne olmalı acaba?Şimdiden çok çok teşekkürler...



Cevaplar:
Mesajı Yazan: rüzgar
Mesaj Tarihi: 09 Tem 2009 Saat 09:13
Özlem Hanım,Bir de arada bir işyerime de getirebiliyorum.Hiç gelmemeli mi acaba?Ayrıca kız çocuklarının oje ve benzeri kozmetik ürünleri kullanmaları ve uygun yaş konusunda fikirlerinizi öğrenmek isterim.Çok teşekkürler,iyi çalışmalar Özlem Hanım...


Mesajı Yazan: özlemmestçioğlu
Mesaj Tarihi: 21 Tem 2009 Saat 12:23
çocuklar için bildikleri,alışageldikleri bir düzenin olması elbette önemli. ancak koşullar gereği bu düzen her zaman sağlanamayabilir. önemli olan ona ayırdığınız zamanı gerçekten onunla geçiriyor olmanız. bu zaman bazen yarım saat bile olabilir ama telefonla konuşmadan, tv seyretmeden ve onun tercihlerine göre hareket ederek geçireceğiniz kısa bir zaman tüm gün veya her gün aynı saatlerde öylece yanında olmanızdan çok daha değerli. kozmetik ürünlerden olabildiğince uzak durun. küçük kızlar bunlara çok meraklı olabiliyor, nadiren ve genelde ödül olarak yapabilirsiniz. ancak rutine binmesin. ara sıra işyerinize götürmenizin de sakıncası yok.  her an size yapışmasını önlemek için akranlarını olduğu ortamlara gidebilirsiniz

-------------
özlem


Mesajı Yazan: shanaya
Mesaj Tarihi: 23 Tem 2009 Saat 10:31

Merhabalar,

çalışan anne konusunu görünce yeni bir konu açmak istemedim. Oğlum 2 yaşında.Benim işe gittiğimi anliyor ve bazen anlayışla karşılıyor bazen de bacağıma sarılıp gitme diye aglıyor.

Geçen gece birşey oldu.Gece uykusundan uyandı,yatağına oturdu ve beni vurmaya başladı.Anneyi pa yapçaz anneyi pa yapcaz demeye başladı.Bir sonraki gün akşama onu almaya gitiğimde (babaannesi bakıyor) anne götürmesin beni deyip beni vurmaya başladı ama çok hırçınca vurdu.Bende onu aldım eve ağlıyordu onu kandırmaya çalışıyorum vazgeçmiyor babaanneye gitcem diye.En sonunda ucurtma ile kandırdım.Ondan sorna hiç birşey yokmuş gibi ikimiz resim yaptın oynadık sarıldık hemde çok.Beni öpüyor sarılıyor ve benden ayrılmak istemiyor.Geçe de uyurken yanında istiyor.Sabah kalkınca da bacağıma yapıştı anne gitme diye.ANlatmaya çalışıyorum anne para kazanacak mamalar getirecek vs.En sonunda hadi anneye pencereden el salla baba ile birlikte deyip ihna oldu ve pencereden el salladı ve işe gittim.

Biliyorum işe gittiğim için bana kızıyor.Ama ilginç olan ve kafama takılan kendi annem ve babam bir hafta ona baktılar benim evimde.EVe gelince beni karşıladı kapıda ve hemen elimden tutum beni oynadıkları oyuna dahil etti.Kayınvalidem ile pek samimi değiliz.Geçe kalkım uykusunda anneyi pa yapcaz sizce nasıl yorumlanır?

Çok kolay olmadığını biliyorum çalışan anne arkadaşlarıma soruyorum hepsi aynı sıkıntıyı yaşamışlar ama yinede çalışan anne olmak gerçekten çok zormuş...Ben Bulgaristanlıyım.Orada devlet annelere 2 yıl annelin izni veriyor.E zaten 2 yıl sonra çocuklar okula ve arkadaşlarla oynamaya meraklılar.Keşke Türkiyede de böyle olabilse....


Mesajı Yazan: özlemmestçioğlu
Mesaj Tarihi: 02 Ağu 2009 Saat 15:42
babaanne çocuğu olumsuz etkilemese bile kendi evinden ayrılmak, sizden uzak olmak onu üzüyor olabilir. ancak bu duruma alışması gerek. çocuklarımızı her türlü üzüntü ve sıkıntıdan uzak tutmamız mümkün değil. onları yaşam hazırlarken önemli olan bu sıkıntılarla baş etme güçlerinin gelişmesini sağlamak. bu davranışlara aldırmayın ve üzülmeyin. eve gelir gelmez ilk yarım- bir saatinizi hiç bir işle ilgilenmeden sadece onunla geçirin. ayrıca yarım gün kreş ve oyun grubu gibi seçenekleri de değerlendirin

-------------
özlem



Sayfayı Yazdır | Pencereyi Kapat