Aralık ayında çocuklara yeni yıldan ne beklediklerini mutlaka sorarım. Bazılarınınki tam da çocuk beklentileridir: Yeni oyuncaklar, çikolatalar, oyunlar, eğlenceli olabilecek her şeye sahip olabilmek... Bazılarının dilekleri taşıdıkları kaygıyı olduğu gibi ortaya koyar: Derslerinin hepsinin beş gelmesi, canavarların evden gitmesi... Bazıları haklarına kavuşabilmeyi diler: Annesinin ona daha az kızması, öğretmeninin onu da diğer arkadaşını sevdiği kadar sevmesi... Bazıları ise çaresizliği öğrenmiş ve dilemekten vazgeçmiştir. En çok da onlar burkar içimi.
Birinci grubun yeni yıl dileklerini gerçekleştirmek hiç de zor değil. Aksine, gerçekleştirmemeyi başarmak zor gelebiliyor ebeveynlere. Çocukların odaları oyuncakla dolu... Her birinin oynanma süresi en fazla bir hafta. Bir süre ortadan kaybolduklarında yokluğunu fark etmiyorlar bile. Bu çocuklar, ne zaman ne istedikleri sorulsa yeni bir oyuncak isteyip, onu takıntı haline getirebiliyorlar. Annelerinin hafta sonu alabiliriz demesinden şikâyet edebiliyorlar. Annelerinin temel şikâyeti ise, malının kıymetini bilmemesi, aşırı dağınık olması, eşyalarını orada burada unutması, sürekli ısrarının ve tutturmalarının olması. Yapılması gereken çok basit: "Bu oyuncağı neden alıyorum?" diye kendi kendinize sormak.
Mutlu olsun diye alıyorsanız, çocuğunuzu gerçekten mutlu etmenin doğru yollarını öğrenmeniz gerekiyor demektir.
Tutturduğu için alıyorsanız, çocuğunuzla ilişkinizdeki sınırları gözden geçirmeniz gerekiyor demektir.
Eğer tüm diğer arkadaşlarının var onun da olsun diye alıyorsanız, yalnız çocuğunuzla değil tüm sosyal çevrenizle ilişkilerinizi değerlendirmeniz gerekiyor demektir.
Yeni yıl dilekleri korku ve kaygılarından kurtulmak olan çocukların yaşamlarında kendilerini gerçekten yetkin hissedebilecekleri, kendine güvenlerini arttıracak deneyimlere ihtiyaçları var demektir. Bağımlı yaşayan çocuklar, yaşlarının sorumluluklarını yerine getirebilenlere kıyasla daha endişeli olurlar. Çünkü etraflarında onlarla ilgilenecek, onları koruyabilecek kişiler olmadığında hayatla nasıl baş edeceklerini bilemeyebilir, o yüzden de hem korkuyu hem de öfkeyi diğerlerine göre daha yoğun yaşarlar. Derslerin dışında yaşamlarına yetkinlik alanları katmak, evde sorumluluklarının olması, kendi işlerini kendisinin görmeye başlaması, çocuğu bağımlıktan ve nedenini bilemediği korkulardan kurtarır.
ÇOCUĞUNUZ SİZE AYNA TUTUYORSA...
Etrafındaki yetişkinlerden daha çok ilgi, daha çok sevgi görmek istediğini anlatan bir çocuk da yolu yarılayabilmiş sayılır. Size kocaman bir ayna tutuyor ve kendinizi yeni yılda, "daha iyi bir ebeveyn olmaya yöneltmek" için size fırsat sunuyor demektir. Sizden umudunu yitirmemiş, değişebileceğinize inanmıştır. Bu çocuklara söylenebilecek en hatalı cümleler "Sen de beni daha az kızdır o zaman, derslerini yaparsan öğretmenin seni daha çok sever" olur.
Her ne yaparsa yapsın, bir çocuk sevilmeyi, insanca saygı görmeyi hak eder. Size tuttuğu aynayı elinizin tersi ile itmekten vazgeçmelisiniz.
Ve son grup: Çaresiz olduğuna inanan, sizden ve hayattan bir şey dilemekten vazgeçmiş çocuklar. Sorun yaratmayan, çoğunlukla sessiz duran, isteklerinde diretmeyen inancını kaybetmiş çocuğun ilacı varlığının görülmesidir. Ona yönelen her dikkat, onunla geçirilen her dakika onu biraz daha hayata dahil edebilmek için bir başlangıç olabilir.
Her çocuk dile getirse de getiremese de yeni yıldan bir şeyler ister. Siz çocuğunuza sordunuz mu? Sizden ne bekliyormuş?
