Çocuğunuz sandığınızdan çok daha dikkatlidir. Yaşamının ilk yıllarında sosyal çevresi, sorumlulukları, bilebildikleri o kadar azdır ki aslında bu yüzden tüm zamanını dünyayı tanıyıp öğrenmeye ayırır.
Doğumun ilk aylarında henüz görüşü netleşmemişken her şeyi ağzına götürüyor olması, bu yolla elindekilere ilişkin bir bilgi edinebilmek içindir. Ardından, beş duyunun her birinin tam anlamıyla gelişmesiyle, bütün alıcılar dünyayı merakla taramaya ve her saniyeyi kaydetmeye programlı çalışır.
Çocuğunuz siz farkına varmadan sizden öyle çok şey öğrenir ki…
Sabahları uyandığınızda gülümseyerek “Günaydın” diyorsanız, her günün keyifli bir başlangıç olduğunu öğrenir.
İşe giderken, bir öpücük kondurup “Hoşça kal, akşama görüşürüz” diyorsanız, vedalaşabilmeyi, ayrılıkların kavuşmaları da barındıracağını öğrenir.
Geçen hafta söz verdiğiniz resim kâğıtlarıyla eve döndüğünüzde, verilen sözleri tutmanın nasıl bir güven ve mutluluk verdiğini öğrenir.
Onunla oynarken, çalan telefonları erteleyebildiğiniz, televizyonu kapatabildiğiniz ve tüm dikkatinizi ona verebildiğinizde, kendisinin değerli olduğunu ve gerçekten dinleniliyor olduğunu öğrenir.
Sizin için yaptığı resmi astığınızı gördüğünde, emeğe kıymet vermeyi öğrenir.
Evdeki çiçeğinize su verip, sevgiyle konuştuğunuzu gördüğünde, her canlının bakım ve sevgiye ihtiyacı olduğunu öğrenir.
Yaptığınız mis gibi kokan havuçlu keki yan komşunuza da götürdüğünüzde, paylaşmanın verdiği mutluluğu öğrenir.
Babasının yemek hakkını ayırıp buzdolabına koyarken, ortamda olmayanların hak ve ihtiyaçlarının gözetilmesi gerektiğini öğrenir.
Siz tatilde okuyacağınız kitapları seçerken, okumanın nasıl bir heyecan, keyif ve dinlence olduğunu öğrenir.
Başardığınız işleri mutlulukla anlattığınızı gördüğünde, kendi kendisini de takdir edebilmeyi öğrenir.
Zorluklara rağmen pes etmediğinizde, yılmamayı öğrenir.
Çocuğunuz insan olmayı ve hayatı nasıl yaşayacağını sizi izleyerek öğrenir. Ama siz farkına varmazsınız. Siz ona ne yapması gerektiğini, nasıl yapması gerektiğini, ondan neler beklediğinizi anlatırken o çoktan izleyip öğrenmiştir bile.
Ve sonra siz, bir gün durup, “Bu çocuk bütün bunları kimden, nasıl öğrendi?” derken bulursunuz kendinizi.
