Evlilik içinde doğan çocuğun; annesi; kesin olarak ve kural olarak çocuğu doğuran kadının kendisidir. Zira, bizde Amerika’daki gibi “kiralık annelik” yok. Babası; kesin olmamakla beraber, kural olarak, anne olan kadının kocasıdır. Zira, bizde pastörize süt tüketimi arttığından bu yana kapıya gelen “sütçü” de yok.
Asıl sorun evlilik dışı doğan çocukta... Eh, “Meryem Ana” da yok. Bu nedenle Medeni Kanun’un bu konuda düzenleme yapmasını gerektiren bir sürü olasılık gündemde. Üstelik, bu iş çocuğun annesinin tespit etmek kadar basit değil.
Medeni Kanun soy bağının kaynağı olarak ana-babanın evliliğini; anne ile çocuğun doğumu sırasında evli olmak ve anne ile çocuğun doğumundan sonra evlenmek olarak iki şekilde düzenlemiş.
ÜÇYÜZ GÜN İÇİNDE…
Doğum sırasında evli olmak demek, çocuğun doğduğu veya anne rahmine düştüğü sırada babanın anne ile resmi nikahlı olması demektir. Evlilik devam ederken veya evliliğin sona ermesinden başlayarak üç yüz gün içinde doğan çocuğun babası kocadır. Anne ile baba nikahlı iken doğmuş olan çocuğun babası ile arasındaki soy bağı, doğum anında kurulur. Tabii nikah kıyılırken sancılanan ve nikah salonundan doğumhaneye yetişen anneden doğan çocuğun da babası bu yeni kocadır ama; kendisine ait olmadığını iddia edecek bu yeni kocanın aksini kanıtlaması kolay olacaktır.
Evlilik içinde anne rahmine düşmüş olmak demek, evlilik ortadan kalktıktan sonra üç yüz gün içinde çocuğun doğması halinde babanın anneden boşanan koca olduğu kabul edilir. Bu üç yüz gün tıp ilminin verilerine göre azami gebelik süresi olarak belirlenmiştir. Bu süre içinde doğan çocuk evlilik sırasında anne rahmine düşmüş demektir. Üç yüz gün içinde doğan çocuğun kendisine ait olmadığını iddia eden eski koca ya da üç yüz günden fazla gebeliği süren ve eski kocadan gebe kalan anne, aksini ispat etmek zorunda kalacaktır.
Evlilik dışında doğan çocuk, anne ve babasının birbirleriyle evlenmesi halinde kendiliğinden evlilik içinde doğan çocuk gibi babası ile arasında soy bağı kurulur. Bunun için anne ve baba evlilik dışında doğmuş ortak çocuklarını, doğumdan sonra nikah kıyılırken ya da nikahtan sonra ikametlerinin bulunduğu nüfus memurluğuna bildirirler. Çocuk ile baba arasındaki soy bağı, anne ile babanın doğumdan sonra evlenmesi ile kendiliğinden kurulur. Anne ya da babanın irade açıklamasına veya çocuğun rızasına ihtiyaç yoktur. Bu şekilde soy bağının kurulmuş olmasına anne ya da babanın mirasçıları, çocuğun kendisi ya da Cumhuriyet Savcısı itiraz edebilir. Böyle bir itirazda kocanın gerçek baba olmadığını iddia eden ispat etmek zorunda kalır.
İSPAT ŞART!
Çocuğun anne rahmine evlilik içinde düşmüş olması halinde, koca; baba olmadığını ya cinsel ilişkinin imkansız olduğunu ispat ile ya da cinsel ilişki varsa bile çocuğun bu ilişkiden olmadığı ispat etmek sureti ile soy bağının iptalini mahkemeden talep edebilir.
Çocuğun anne rahmine evlilikten önce veya ayrı yaşama sırasında düşmüş olması halinde; nikahtan itibaren yüz seksen gün geçmeden doğması durumunda; baba nesebin reddi davası açarsa, çocuğun yalnızca annenin gebe kaldığı sırada ayrı yaşamakta bulunduğunu ispat etmesi yeterli olacaktır.
Soy bağının reddi davasını sadece koca değil, çocuk ve mirasçılar hatta çocuk olması halinde mirastan mahrum olacaklar da açabilir.
