biz de eşimle üniversitede tiyatro yaparken tanıştık.... başlarda uzaktık birbirimize.... gruptaki herkes çok değer verirdi düşüncelerine ve çok saygı duyarlardı.... ne yapıyor ki bunları hakedecek diye düşünürdüm... o kadar özel biri gibi gelmezdi bana :)))) aynı grup içindeydik ve benim onunla adam gibi konuşmaya başlamam 3 ayımı aldı diyebilirim.... ben çok mesafeliydim o sıralar ve erkeklerle hiçbir zaman çok kolay iletişim kuramadım....daha yakından tanıdığımda gerçekten çok sevecen olduğunu gördüm... ama sadece o kadar.... çok ilgilenmeye başladı bir dönem.... yakın arkadaşım ve ben nereye otursak o da yakınımıza oturur ne zaman kantine gitsek o da gelir... farklı bişeyler vardı... takılıyor gibiydi... gıcık olmaya başladım ben bu duruma.... hemen mesafe koydum.... sonra baktım ki artık gelmiyor... ve başka bir kızla ilgilenmeye başlamış... acaip bozuldum... asıl bozulduğum ilgisinin ne çabuk başka kıza kaydığıydı....kıskandığımı itiraf bile edemedim kendime... beni gıcık eden başka bir konu da ilgisi özleyişimdi... o kızla ne zaman konuştuğunu görsem gıcık oluyordum.. onunla konuşuyor ama benim yanıma uğramıyordu bile....
bir gün bahçede yakaladı beni... havadan sudan konuştuk.. acaip mutlu olmuştum nedense... ama sonra yine o kızla ilgilenmeye devam ettiğini gördüm.... tiyatroya da gitmez oldum....
1-2 hafta sonra aslında olayın bir yanlış anlama olduğunu öğrendim.... kız başkasıyle çıkıyormuş gizli gizli... eşimin de haberi varmış... çıktığı çocuk da tiyatro ekibindeymiş.... ama araları bozulmuş.... eşim de aralarını düzeltmeye uğraşıyormuş... tabiii hala itiraf etmese de aynı zamanda da benimle oyun oynadığına inanıyorum.. hem de öyle bir oynadı ki benimle.. vur kaç oynadı benimle... ve yola getirdi beni.... iyiki getirmiş... öyle yapmasa dünyada ilgilenmezdim.....eşim beni başıma gelen en güzel şey... sonra da oğlum....beni ben yaptı eşim.... hatımda ve eşim olduğu için çok mutluyum....
kafanızı şişirdiysem özgünüm.... ama severek anlattım :)))